Ας κάμωμε μια τάχιστη ανασκόπηση του 2010 , χωρίς πολλά πολλά μπλα μπλα, είμεθα και αρρωσταίοι.
Γενάρης : Από τους καλύτερους μήνες. Χαρούμενος, ξένοιαστος, οι διακοπές ήταν οι ονειρικότερες μέχρι τώρα, δε θα μπορούσα να έχω συγκεκριμένο παράπονο.
Φλεβάρης: Βαρετός μήνας, τίποτα το αξιοσημείωτο , διακόπηκε όμως από μια υπερβολικά διασκεδαστική και ευχαριστη εκδρομή.
Μάρτης: Ένας μέτριος μήνας. Από πλευράς του εαυτού μου , κάτι άρχισε να φτιάχνει , άρχισα να σκέφτομαι σαν άνθρωπος και όχι σαν ακαταστάλακτος προέφηβος. Μεγάλη βαρεμάρα στο σχολείο. :/
Απρίλης: Άνοιξη! Ήταν πολύ όμορφα, δόξα τω θεώ. Άρχισα να βγαίνω πιο συχνά, και να περνάω καλύτερα, με καλή παρέα.
Μάης: Ανάποδος μήνας, μακράν ο χειρότερος του χρόνου, δε θα το αναλύσω περεταίρω. Μου έκανε καλό όμως, μου έμαθε να στηρίζομαι σε μένα, και όχι σε άτομα και καταστάσεις. Αν εξαιρεθούν μερικές μέρες του Πάσχα , έχουμε μιζέρια.
Ιούνης: Σαν το μάη ένα πράμα , βαρεμάρα να διαβάσω, απώλεια οποιουδήποτε προσανατολισμού προς οπουδήποτε. Χύμα στο κύμα, αβεβαιότητα, συγκεχυμένα αισθήματα. Τουλάχιστον τέλειωσε το μισητό γυμνάσιο.
Ιούλης: Επικός μήνας από τις 18 και μετά , πολύ καλός στο υπόλοιπό του. Άριχσαν πολλά να ισορροπούν μέσα μου , οι διακοπές με χαλάρωσαν και παρά τη φαινομενική βαρεμάρα , ήμουν εντάξει και καλά με εμένανε. Και το σημαντικότερο , μακριά από την Αθήνα και τις ηλίθιες καταστάσεις της.
Αύγουστος: Χα! Όχι απλά ο καλύτερος του χρόνου, θα μπορούσα εύκολα να πω και καλύτερος της ζωής μου. Μια οπτασία στη μυτιλήνη (ευτυχώς επρόλαβα να φύγω) και καλή φάση. Μετά ένα σύντομο μιζερο 2ημερο στην αθήνα και έπειτα Κρήτη! Ε , εντάξει , τι να πω, δεν αρκούν λόγια για να περιγράψω. Πήγα ξανά μετά από 2 χρόνια.
Με το που πάτησα εκεί ξέχασα τα παντα πισω μου. Χωριό, θείοι, ξαδέρφια, νονός , γιαγιά , σόι , παλιοί γνωστοί. Ένας υπέροχος αχταρμάς. Ύστερα, μαζί με τους δικούς μου, επιπλώσαμε και σουλουπώσαμε το σπίτι του συγχωρεμενου του προπαππού μου, ανακαινισμένο πρόσφατα μεν, αχούρι δε , και το κάναμε όχι απλά κατοικήσιμο, αλλά και το πιο ατμοσφαιρικό και παραμυθένιο πετρόχτιστο σπίτι που έχω μπει. Κατά τ' άλλα , γλέντια , ατελείωτες κουβέντες με απίστευτα συμπαθείς γνωστούς και *χμ* γνωστές, παλιούς και παλιές. Όλο αυτό , το τόσο χαρούμενο και παραμυθένιο "τοπίο" με έκανε αυτόν που είμαι τώρα. Τόσα ερεθίσματα μέσα σε 15 μέρες που δεν μπορούσα να μην αλλοτριωθώ λιγάκι (προς το καλύτερο κατ' εμε).
Σεπτέμβρης: Χμφ. Εκπλήρωσα το όνειρο που είχα από αρκετό καιρό, να βάλω στο σπίτι δλδ ενα πισι της προκοπής. Μου αρέσει αφάνταστα το λύκειο, σε σύγκριση με το μίζερο δημοτικό και το πιο μίζερο γυμνάσιο, είναι απίθανο. Μερικές δυσάρεστες στιγμες που ειχα αφησει πισω μου πηγαινοντας Κρήτη, συνεχίζουν να με κυνηγούν.
Οκτώβρης: Γουελ, ενας σημαντικός μήνας για το εγώ μου. Έμαθα να μην εξαρτώμαι από τίποτα και να αποκολλώμαι εύκολα από οπουδήποτε, απέκτησα πίστη στον εαυτό και τις δυνατότητές μου. Η μουσική δε μου ανοίγει απλά ορίζοντες, αλλά νέους κόσμους, άβατους ως τότε. Παρατηρώ δυνατότητες που δε θα περίμενα ποτέ να διαθέτω ,ξέροντας ότι το σώμα μου είναι εξαιρετικά μονοκόματο και δυσκίνητο. Μαθαίνω τα μαθηματικά που κρύβει μέσα της κάθε νότα. Πειραματίζομαι με διάφορα νεα , παράξενα , ίσως ανήκουστα είδη μουσικής. Ποιος; Εγώ! Που μέχρι τη δευτέρα γυμνασίου ήξερα μόνο ακούσματα των γονιών μου.
Νοέμβρης: Προέκταση του Οκτώβρη. Όμορφος. Όχι εξαιρετικός, αλλά ωραίος. Εντάξει με τον εαυτό μου, τις υποχρεώσεις μου , και τους ανθρώπους γύρω μου. Συνήθως μουντός ρουτινομήνας, μα ωραίος φέτος.
Δεκέμβρης: Για τον πούτσο καβάλα, συγγνώμη κιόλας, αλλά δεν έκανα ούτε μια σωστή κωλοεπιλογή μέσα σε αυτό το μήνα. Ναφυγειναφυγειναφυγει. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, αρρωσταίνω την τελευταία μέρα του,αλλά και του 2010. Τι να κάνουμε.
Συνοψίζοντας, έχουμε 3 τρισκατάρατους μήνες (Μάη, Ιούνη, Δεκέμβρη) , 1 τέλειο (Αύγουστο) , 5 πολύ καλούς (Σεπτέμβρη, Γενάρη, Απρίλη, Οκτώβρη, Νοέμβρη) , Ιούλης, Φλεβάρης και Μάρτης (με σειρά ποιότητας) είναι οι μήνες που χωρίς να ήτονε κάτι καλό ιδιαίτερα, υπήρξαν ευχάριστοι.
Τελικός απολογισμός: Οριακά Καλό έτος, σίγουρα όμως το πιο ανατρεπτικό, έντονο, συγκινητικό , πολυσημαίνον, ταχύ και διδακτικό ως τώρα.
2011 , μην απογοητεύσεις.
Χρόνια πολλά!
Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010
Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010
Υποτίθεται...
Υποτίθεται ότι είχα ξεμπλέξει...
Υποτίθεται ότι όλα είχανε τελειώσει και επιτέλους η διάθεσή μου ήταν ανεξάρτητη της διάθεσης οποιασδήποτε άλλης...
Υποτίθεται ότι είχε τραβήξει ο καθένας το δρόμο του...
Χρειάστηκε μια παρεξηγημένη ανάρτηση, αναμνήσεις 2 ετών και παλιά τραύματα που ξύστηκαν για να γίνουν αυτά τα τρία "υποτίθεται" αέρας κοπανιστός, φευγαλέος.
Ξέρεις ότι δεν την παλεύω να σε βλέπω να κλαις, όπως και οποιονδήποτε άνθρωπο. Είναι η αδυναμία μου, μια αδυναμία που από παλιά χτυπάει βάναυσα τα πιο ευαίσθητά μου νεύρα. Το ανθρώπινο κλάμα είναι η αχίλλειος πτέρνα μου.
Είχα καταφέρει να φύγω , έβλεπα και στον εαυτό μου τα σημάδια. Η αγωνία για σενα αντικαταστάθηκε από ενόχληση, η ενόχληση από περιέργεια και η περιέργεια από κοινότυπη αδιαφορία. Ω ναι, ήμουν περήφανος που τα είχα καταφέρει.
Έρχεσαι ξανά , διαισθάνομαι τον τρόπο σου , τον παλιό γνώριμο τρόπο σου, να προσεγγίζεις τους ανθρώπους. Θυμάμαι ξανά το βλέμμα σου , την ανάσα σου , το σχήμα της παλάμης σου.
Τίποτα δε με συγκινεί όπως παλιά.
Η εμπιστοσύνη μου , κλονισμένη ανεπανόρθωτα.
Η χαρά μου για την ύπαρξή σου , για σενα στην αγγαλιά μου, αντικατεστημένη από την αβεβαιότητα.
Δε θέλω να σε πληγώσω , κι ας ένοιωσα προδωμένος παλαιότερα.
Αν η κατάσταση ήταν έτσι όμως, θα σε έδιωχνα στο πρώτο πλησίασμα.
Κάτι όμως με κρατάει. Κάτι βαθιά μέσα μου , λέει να σφίξω τις μικρές παλάμες σου στα χέρια μου. Να σε κοιτάξω στα μάτια. Να σε αγγαλιάσω. Να σε πειράξω. Να μυρίσω τη μοναδική σου μυρωδιά, αυτή που άλλοτε σκόρπιζες σε όλο το δωμάτιό μου , αυτή που με παρακκινούσε να παρακρατώ μικρά αντικείμενά σου , τα οποία ξέχναγες συχνά.
Να σε κάνω να χαρείς και να χαμογελάσεις σαν παλιά, τα κέφια σου έιναι πεσμένα εδώ και λίγο καιρό!
Αυτό το γαμημένο κάτι , είναι που με κάνει να οπισθοχωρώ όποτε σου φέρομαι σκληρά. Είναι το ίδιο πράγμα που με έκανε να σε φιλήσω αβίαστα εκείνη τη μέρα. Το ίδιο πράγμα που μου γρατζουνάει το κούτελο κάθε φορά που είμαι εναντίον του. Αυτό το αμυδρό μεν , ισχυρό δε σκατό που παρά την όλη αηδία , έλλειψη εμπιστοσύνης , βαρεμάρα και κορεσμό με κρατάει , με τραβάει πίσω , κοντά σου.
Αυτό που με έκανε να σου θυμήσω πριν Λίγες Μέρες πράματα από τα παλιά.
Θα προσποιηθείς πως δε σε νοιάζει.
Το ίδιο θα κάνω κι εγώ.
Μα μέσα μας, θα ξέρουμε...
Θα θυμόμαστε...
Μακάρι να είχα κάποια απόδειξη, κάποια ένδειξη οτι θα μπορούσα να σε εμπιστευτώ ξανά. Γιατί ως τώρα, στη βραχύβια επανένωσή μας, δεν έχω δει σημάδι τέτοιο...
Ας έβλεπα ένα, ας ήξερα οτι δε θα μου ξαναγύρναγες έτσι, επιδεικτικά την πλάτη.
Κι έτσι , απλά , η λέξη ευτυχής θα μπορούσε να με χαρακτηρίσει μεγαλειωδώς !
Σε αντίθετη περίπτωση , μίλα ξεκάθαρα.
Μόνο η αβεβαιότητα είναι εχθρός μου.
Υποτίθεται ότι όλα είχανε τελειώσει και επιτέλους η διάθεσή μου ήταν ανεξάρτητη της διάθεσης οποιασδήποτε άλλης...
Υποτίθεται ότι είχε τραβήξει ο καθένας το δρόμο του...
Χρειάστηκε μια παρεξηγημένη ανάρτηση, αναμνήσεις 2 ετών και παλιά τραύματα που ξύστηκαν για να γίνουν αυτά τα τρία "υποτίθεται" αέρας κοπανιστός, φευγαλέος.
Ξέρεις ότι δεν την παλεύω να σε βλέπω να κλαις, όπως και οποιονδήποτε άνθρωπο. Είναι η αδυναμία μου, μια αδυναμία που από παλιά χτυπάει βάναυσα τα πιο ευαίσθητά μου νεύρα. Το ανθρώπινο κλάμα είναι η αχίλλειος πτέρνα μου.
Είχα καταφέρει να φύγω , έβλεπα και στον εαυτό μου τα σημάδια. Η αγωνία για σενα αντικαταστάθηκε από ενόχληση, η ενόχληση από περιέργεια και η περιέργεια από κοινότυπη αδιαφορία. Ω ναι, ήμουν περήφανος που τα είχα καταφέρει.
Έρχεσαι ξανά , διαισθάνομαι τον τρόπο σου , τον παλιό γνώριμο τρόπο σου, να προσεγγίζεις τους ανθρώπους. Θυμάμαι ξανά το βλέμμα σου , την ανάσα σου , το σχήμα της παλάμης σου.
Τίποτα δε με συγκινεί όπως παλιά.
Η εμπιστοσύνη μου , κλονισμένη ανεπανόρθωτα.
Η χαρά μου για την ύπαρξή σου , για σενα στην αγγαλιά μου, αντικατεστημένη από την αβεβαιότητα.
Δε θέλω να σε πληγώσω , κι ας ένοιωσα προδωμένος παλαιότερα.
Αν η κατάσταση ήταν έτσι όμως, θα σε έδιωχνα στο πρώτο πλησίασμα.
Κάτι όμως με κρατάει. Κάτι βαθιά μέσα μου , λέει να σφίξω τις μικρές παλάμες σου στα χέρια μου. Να σε κοιτάξω στα μάτια. Να σε αγγαλιάσω. Να σε πειράξω. Να μυρίσω τη μοναδική σου μυρωδιά, αυτή που άλλοτε σκόρπιζες σε όλο το δωμάτιό μου , αυτή που με παρακκινούσε να παρακρατώ μικρά αντικείμενά σου , τα οποία ξέχναγες συχνά.
Να σε κάνω να χαρείς και να χαμογελάσεις σαν παλιά, τα κέφια σου έιναι πεσμένα εδώ και λίγο καιρό!
Αυτό το γαμημένο κάτι , είναι που με κάνει να οπισθοχωρώ όποτε σου φέρομαι σκληρά. Είναι το ίδιο πράγμα που με έκανε να σε φιλήσω αβίαστα εκείνη τη μέρα. Το ίδιο πράγμα που μου γρατζουνάει το κούτελο κάθε φορά που είμαι εναντίον του. Αυτό το αμυδρό μεν , ισχυρό δε σκατό που παρά την όλη αηδία , έλλειψη εμπιστοσύνης , βαρεμάρα και κορεσμό με κρατάει , με τραβάει πίσω , κοντά σου.
Αυτό που με έκανε να σου θυμήσω πριν Λίγες Μέρες πράματα από τα παλιά.
Θα προσποιηθείς πως δε σε νοιάζει.
Το ίδιο θα κάνω κι εγώ.
Μα μέσα μας, θα ξέρουμε...
Θα θυμόμαστε...
Μακάρι να είχα κάποια απόδειξη, κάποια ένδειξη οτι θα μπορούσα να σε εμπιστευτώ ξανά. Γιατί ως τώρα, στη βραχύβια επανένωσή μας, δεν έχω δει σημάδι τέτοιο...
Ας έβλεπα ένα, ας ήξερα οτι δε θα μου ξαναγύρναγες έτσι, επιδεικτικά την πλάτη.
Κι έτσι , απλά , η λέξη ευτυχής θα μπορούσε να με χαρακτηρίσει μεγαλειωδώς !
Σε αντίθετη περίπτωση , μίλα ξεκάθαρα.
Μόνο η αβεβαιότητα είναι εχθρός μου.
Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010
Ο δεκάλογος του κρύου.
1) Γιατί κάθε πρωί ξυπνάω κουκουλωμένος από πάπλωμα και μόλις βγω νοιώθω μια ωραία κρύα αίσθηση.
2) Γιατί ανάβουμε καλοριφέρ που βγάζουν μια ωραία μυρωδιά αχνιστά ζεστού αέρα.
3) Γιατί είναι ηδονή σκέτη να κλείνεις πόρτες και παράθυρα και να δημιουργεις μια φωλια ζεστης στην απεραντοσυνη του κρύου.
4) Γιατί όταν έχει πραγματικό πουτσόκρυο δε νοιώθω τα χέρια μου.
5) Γιατί τα θηλυκά αναγκάζονται να ντύνονται όπως θα έπρεπε να ντύνονται.
6) Γιατί ανάβουμε το τζάκι και καθόμαστε οικογενειακά σαν τους νεάντερταλ γύρω από μια φωτιά.
7) Γιατί κρύο = ευχάριστες μνήμες από γεννήση αδερφού, διαμονή με παππουδογιαγιάδες , παλια χριστούγεννα, μεγάλες χιονιές και άλλα γαμάτα.
8) Γιατί η μυρωδιά της καμινάδας που πλανάται είναι από τις καλύτερες στην πόλη.
9) Γιατί θυμάμαι το χωριό μου, εκεί έχει πάντα κρύο, ακόμα και τον Αύγουστο η κουβέρτα είναι απαραίτητη κάθε μέρα.
10) Γιατί μπορώ να αθληθώ χωρίς να ασθμαίνω , να έχω δύσπνοια και να εξαντλούμαι από το πρώτο σπριντ.
Γι' αυτό μάγκες και για λίγους ακόμα λόγους , η εποχή μεταξύ Νοεμβρίου - Φεβρουαρίου είναι η καλύτερη περίοδος ενός έτους για μένα. Μόλις δω μάρτη στο ημερολόγιο παθαίνω μια αμυδρά ξενέρα, περίεργα πράματα.
Cheers!
2) Γιατί ανάβουμε καλοριφέρ που βγάζουν μια ωραία μυρωδιά αχνιστά ζεστού αέρα.
3) Γιατί είναι ηδονή σκέτη να κλείνεις πόρτες και παράθυρα και να δημιουργεις μια φωλια ζεστης στην απεραντοσυνη του κρύου.
4) Γιατί όταν έχει πραγματικό πουτσόκρυο δε νοιώθω τα χέρια μου.
5) Γιατί τα θηλυκά αναγκάζονται να ντύνονται όπως θα έπρεπε να ντύνονται.
6) Γιατί ανάβουμε το τζάκι και καθόμαστε οικογενειακά σαν τους νεάντερταλ γύρω από μια φωτιά.
7) Γιατί κρύο = ευχάριστες μνήμες από γεννήση αδερφού, διαμονή με παππουδογιαγιάδες , παλια χριστούγεννα, μεγάλες χιονιές και άλλα γαμάτα.
8) Γιατί η μυρωδιά της καμινάδας που πλανάται είναι από τις καλύτερες στην πόλη.
9) Γιατί θυμάμαι το χωριό μου, εκεί έχει πάντα κρύο, ακόμα και τον Αύγουστο η κουβέρτα είναι απαραίτητη κάθε μέρα.
10) Γιατί μπορώ να αθληθώ χωρίς να ασθμαίνω , να έχω δύσπνοια και να εξαντλούμαι από το πρώτο σπριντ.
Γι' αυτό μάγκες και για λίγους ακόμα λόγους , η εποχή μεταξύ Νοεμβρίου - Φεβρουαρίου είναι η καλύτερη περίοδος ενός έτους για μένα. Μόλις δω μάρτη στο ημερολόγιο παθαίνω μια αμυδρά ξενέρα, περίεργα πράματα.
Cheers!
Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010
Νταρλαντιρλανταντα
Εισέρχομαι σε μια νέα φάση, πρωτόγνωρη. Βομβαρδισμός εικόνων , (συν)αισθημάτων και λοιπών κολοκυθοκεφτέδων.
ΓΙΑΝΑΔΟΥΜΕΠΩΣΕΧΟΥΝΤΑΠΡΑΜΑΤΑ.
Πολλές μεγάλες αλλαγές τον τελευταίο καιρό. Η πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώνω δίνει επιτέλους κάτι καινούριο , κάτι φρέσκο. Η γαμημένη αλλαγή που έψαχνα και περίμενα. Πότε ως τώρα στη ζωή μου δεν έχω εκκρίνει το ίδιο κοκτέηλ ορμονών χαρμολύπης , περιέργειας, περηφάνιας και πίστης στον εαυτό μου.
Μέσα σε ελάχιστες μέρες ανατράπηκαν δεδομένα ετών. 3-4 τουλάχιστον.
Ποτέ μου δεν είχα την ίδια χαρά να συναντώ και να μιλώ με ανθρώπους, ποτέ δεν είχα τόση έλλειψη ενδοιασμών να εκφραστώ.
Γουελ, έχω και κάτι να κοκορεύομαι. Μέσα σε μια αναπάντεχη κατάρρευση αξιών που θεωρούσα σταθερές, κατάφερα όχι μόνο να αντιμετωπίσω το μεγαλύτερο κομμάτι (δε μου το είχα , η αλήθεια είναι , περίμενα να κλαίω σα μυξιάρικο έπειτα από ένα χ διάστημα) αλλά και να βγω μέσα από ένα τούνελ χωρίς φως... με ένα φακό στο χέρι , και τις μπαταρίες του, γεμάτες. Ως επί το πλείστον.
Φάγαμε το γάιδαρο, εξάλλου. Δε θα κολλήσουμε στην ουρά, μπαγασάκο. Ε ;
Διασχίζοντας αυτό το (ν)τούνελ ο μπριζολοποιός χτύπησε φλέβα χρυσού. Ορίστε:
1) Τα πάντα ρει. Μην ακούς τίποτα φίλε αναγνώστη, ό,τι ακούς να το φιλτράρεις απ' τα μάτια.
2) Φίλε αναγνώστη, βγες απο τη μιζέρια , κλείσε το πισί σου, ασχολήσου με κάτι πέρα από το τετριμμένο.
3) Παληκαρά μου, αν καταφέρεις να βρεις και ενα χομπάκι να σε γεμίζει , έκλεισες, είσαι μερακλής.
4) Ζήσε για σένα. Σου ανήκεις 100% και διαλέγεις ό,τι σ' αρέσει , σε εκφράζει. Σε σενα, μονο σε σενα. Κι όλα τα άλλα θα ακολουθήσουν.
5 last but not least) Προς θεού, μη διανοηθείς ποτέ σου να Αυτοϋποεκτιμήσεις τις δυνατότητές σου , ειδικά σε σημεία που θεωρείς τον εαυτό σου ΤΡΟΜΠΑ. Ψάξου. ;)
Καληνύχτα.
Απολαύστε.
ΓΙΑΝΑΔΟΥΜΕΠΩΣΕΧΟΥΝΤΑΠΡΑΜΑΤΑ.
Πολλές μεγάλες αλλαγές τον τελευταίο καιρό. Η πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώνω δίνει επιτέλους κάτι καινούριο , κάτι φρέσκο. Η γαμημένη αλλαγή που έψαχνα και περίμενα. Πότε ως τώρα στη ζωή μου δεν έχω εκκρίνει το ίδιο κοκτέηλ ορμονών χαρμολύπης , περιέργειας, περηφάνιας και πίστης στον εαυτό μου.
Μέσα σε ελάχιστες μέρες ανατράπηκαν δεδομένα ετών. 3-4 τουλάχιστον.
Ποτέ μου δεν είχα την ίδια χαρά να συναντώ και να μιλώ με ανθρώπους, ποτέ δεν είχα τόση έλλειψη ενδοιασμών να εκφραστώ.
Γουελ, έχω και κάτι να κοκορεύομαι. Μέσα σε μια αναπάντεχη κατάρρευση αξιών που θεωρούσα σταθερές, κατάφερα όχι μόνο να αντιμετωπίσω το μεγαλύτερο κομμάτι (δε μου το είχα , η αλήθεια είναι , περίμενα να κλαίω σα μυξιάρικο έπειτα από ένα χ διάστημα) αλλά και να βγω μέσα από ένα τούνελ χωρίς φως... με ένα φακό στο χέρι , και τις μπαταρίες του, γεμάτες. Ως επί το πλείστον.
Φάγαμε το γάιδαρο, εξάλλου. Δε θα κολλήσουμε στην ουρά, μπαγασάκο. Ε ;
Διασχίζοντας αυτό το (ν)τούνελ ο μπριζολοποιός χτύπησε φλέβα χρυσού. Ορίστε:
1) Τα πάντα ρει. Μην ακούς τίποτα φίλε αναγνώστη, ό,τι ακούς να το φιλτράρεις απ' τα μάτια.
2) Φίλε αναγνώστη, βγες απο τη μιζέρια , κλείσε το πισί σου, ασχολήσου με κάτι πέρα από το τετριμμένο.
3) Παληκαρά μου, αν καταφέρεις να βρεις και ενα χομπάκι να σε γεμίζει , έκλεισες, είσαι μερακλής.
4) Ζήσε για σένα. Σου ανήκεις 100% και διαλέγεις ό,τι σ' αρέσει , σε εκφράζει. Σε σενα, μονο σε σενα. Κι όλα τα άλλα θα ακολουθήσουν.
5 last but not least) Προς θεού, μη διανοηθείς ποτέ σου να Αυτοϋποεκτιμήσεις τις δυνατότητές σου , ειδικά σε σημεία που θεωρείς τον εαυτό σου ΤΡΟΜΠΑ. Ψάξου. ;)
Καληνύχτα.
Απολαύστε.
Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010
Φλογέρα.
Έπειτα από τις αγωνιώδεις εκκλήσεις σας και τα επιφωνήματα οίκτου και αγανάκτησης για την προηγούμενή μου ανάρτηση, ακούω τις προσταγές σας και συμφωνώ να ρίξουμε στο ναδήρ το πρεστιζ του παρόντος μπλογκ με την πιο ανατρεπτική , σαχλη και κάφρικη ανάρτηση της ιστορίας του. Προειδοποιούνται άπαντες αναγνώστες για το μηδενικό επίπεδο και την απόλυτα ανεξέλεγκτη ΚΑΦΡΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.
Πάμε. (για μέγιστη εμπειρία πολιτισμικού σοκ, κάντε κλικ στην εικόνα)
Μπορείτε να γελάσετε και να ξεφορτώσετε τις σάπιες σας ντομάτες στην οθόνη του πισιού σας.
Καλά ξερατά!
Μπριζόλα.
Σας σερβίρεται όπως τη θέλετε.
Άλλοι την προτιμούν ψημμένη και άλλοι ωμή.
Άλλοι απεχθάνονται τις μπριζόλες και προτιμούν τα λουκάνικα.
Μπα σε καλό σας , θα με βάλετε και στο πνεύμα.
Τσάγιας!
Πάμε. (για μέγιστη εμπειρία πολιτισμικού σοκ, κάντε κλικ στην εικόνα)
Μπορείτε να γελάσετε και να ξεφορτώσετε τις σάπιες σας ντομάτες στην οθόνη του πισιού σας.
Καλά ξερατά!
Μπριζόλα.
Σας σερβίρεται όπως τη θέλετε.
Άλλοι την προτιμούν ψημμένη και άλλοι ωμή.
Άλλοι απεχθάνονται τις μπριζόλες και προτιμούν τα λουκάνικα.
Μπα σε καλό σας , θα με βάλετε και στο πνεύμα.
Τσάγιας!
Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010
Η τέχνη του μαζοποιείν και κατευθύνειν.
Ζούμε σε μια υπέροχη κοινωνία , με υπέροχους θεσμούς, γαργαλιστικά χαρακτηριστικά και την σκοπίμως ανεπτυγμένη μαζοποίηση του κόσμου να κυριαρχεί πλέον.
Όλα απευθύνονται πλέον σε όλους. Η εξουσία και οι κάτοχοι των μεγάλων κεφαλαίων ξέρουν πολύ καλά αυτό το παιχνίδι. Πλέον απευθύνονται στα πιο ευαίσθητα και επιρρεπή εκ φυσεως άτομα σε μια κοινωνία. Τα παιδιά, και κυρίως, τους εφήβους.
Σήμερα, ο μέσος νέος δε διαφέρει και σε πολλά από έναν άλλο μέσο νέο. Και οι δύο ακολουθούν την ίδια μόδα. Ακολουθούν τα ίδια πρότυπα με τα οποια βομβαρδίζονται κάθε μερα, ανηλεως. Φαε αυτό, αγόρασε εκείνο, γίνε αποδεκτός κάνοντας αυτό, με το ταδε στην κατοχη σου θα σκιζεις πεταλα κλπ. Κλπ. Κλπ.
Και το χειρότερο, αυτή η μαζοποίηση δε στοχεύει μόνο την ισοπέδωση των προσωπικοτήτων , αλλά και στην αγελοποίηση όλων. Την κατεύθυνση των πάντων προς την κατανάλωση.
Σήμερα , ο μέσος άνθρωπος, εχει πολύ καλά κατευθυνθεί, προκειμένου να δίνει χρήματα ακόμα και οταν διασκεδάζει ή περνα κάπως τον ελεύθερό του χρόνο.
Ένας μέσος οικογενειάρχης τη σημερινή εποχή, δουλεύει όλη μέρα για να κερδίζει λεφτά τα οποία θα δώσει πίσω σε αυτούς που τον πλήρωσαν, εμμέσως ή αμέσως.
Για παράδειγμα , ένας εργαζόμενος σε φαστφουνταδικο goody's αμοίβεται με 600 ευρώ. Θα δώσει τα 200 για λογαριασμους κτλ. Τα 400 που θα του μείνουν θα τα δώσει για τροφή, ένδυση, αναψυχή και ξεκούραση. Θα πάρει κρουασάν να φάει, θα παει και σε καμια αλυσιδα φαγαδικων, θα παρει και γαλα , σοκολατα , αλευρι, συσκευασμενο κοτοπουλο. Θα ψωνισει απο μια συγκεκριμενη αλυσιδα σουπερμαρκετ. Θα παει σε ενα εμπορικο κεντρο, θα αγορασει παπουτσια, παντελονια σακακια και δεν ξερω τι αλλο. Θα δει και μια ταινια. Θα φυγει, θα παει σπιτι του ευχαριστημενος που διασκεδασε , ευχαριστημενος θα παει να δουλέψει αποσκοπόντας στο να ξαναεχει λεφτα να κάνει αυτό που έκανε.
Και αυτός ο κύκλος θα επαναλαμβανεται επ' άπειρον.
Και ο κάτοχος και του φαστφουνταδικου και μεγαλου μερους των υπηρεσιων που απολαμβανει ο αλλος ως διασκεδαση αποτελουν ιδιοκτησια και συμφερον ενος.
Πώς σκατά έφτασε η ελλάδα να ακολουθεί κατα τέτοιο τρόπο την αμερικλάνικη αυτή παράδοση;
Με την τηλεόραση!
Αν δεν υπήρχε αυτή, να προβάλει συγκεκριμένα πρότυπα , από το τι φαγί πρεπει να τρώει καθένας, πώς πρέπει να ντύνεται για να είναι αποδεκτός, μέχρι και την ίδια την αποδεκτότητα μέσω του ντυσίματος, η κοινωνία και η οικονομία της χώρας θα ήταν σε πολύ πολύ καλύτερη κατάσταση.
Ο έλλην δε θα ήταν υποχρεωμένος να καταναλώνει από τα γενοφάσκια του.
Αγόραζε έλληνα, σπίτια , αμάξια, οικόπεδα , γκλαμουριές , τζακούζια, πήγαινε διακοπές στα χάη για να το παίξεις κάποιος. Η φύση είναι για τους κακομοίρηδες, αν δεν εχεις μεγαλο σπιτι και τρελη αμαξαρα δεν αξίζεις , αν το κινητό σου δεν φτιαχνει καφέ είσαι κατώτερο ον , αν δεν πας διακοπες στην ελουντα και στη μυκονο ενας χωριατης μη αποδεκτός θα είσαι.
Και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται. Το κεφάλαιο σπρώχνει το λαουτζίκο στην κατανάλωση έτσι ώστε να πλουτίζει , του μειώνει το μισθό , ο λαουτζίκος συνηθίζει στην κατανάλωση , τα χρήματα όμως δεν του φτάνουν. Ζητάει δάνειο από το κεφάλαιο, χρεώνεται μέχρι το λαιμό και μετά δουλεύει μια ζωή για να ξεπληρώσει.
Και εν τέλει τι ; Πέρασε από τη γη, κατανάλωσε, πέρασαν χρηματα απο τα χερια του , και έφυγε. Το μόνο που θα άλλαζε στον πλανήτη αν δεν ειχε υπάρξει θα ήταν κατι χιλιαδες ευρω σε διαφορετικα χερια.
Και τα παιδιά του το ίδιο. Και όλη η κατάσταση, διαιωνιζόμενη, να καταπίνει γενιές και γενιές στην απραξία με τις εξαιρέσεις να αποδιώχνονται σαν κατώτερες, άχρηστες.
Όλα αυτά σκόπιμα, για να μεγαλώνει το χάσμα , οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.
Δουλέψτε ζώα 6 μερες επι 10-12 ώρες. Βγειτε μια μερα ΟΛΟΙ μαζι να ξοδεψετε ο,τι περισσευει στα ΙΔΙΑ ακριβως πραγματα και μετα ολοι μαζι πισω σαν τα μυρμηγκια στη δουλειά.
Κάτω όλοι οι μαριονετες- παντελήδες του συστήματος.
Κλείστε την τηλεόραση και σταματήστε να τους ακούτε.
http://www.youtube.com/watch?v=8G1bwt3czkg
μπριζολοποιός
Όλα απευθύνονται πλέον σε όλους. Η εξουσία και οι κάτοχοι των μεγάλων κεφαλαίων ξέρουν πολύ καλά αυτό το παιχνίδι. Πλέον απευθύνονται στα πιο ευαίσθητα και επιρρεπή εκ φυσεως άτομα σε μια κοινωνία. Τα παιδιά, και κυρίως, τους εφήβους.
Σήμερα, ο μέσος νέος δε διαφέρει και σε πολλά από έναν άλλο μέσο νέο. Και οι δύο ακολουθούν την ίδια μόδα. Ακολουθούν τα ίδια πρότυπα με τα οποια βομβαρδίζονται κάθε μερα, ανηλεως. Φαε αυτό, αγόρασε εκείνο, γίνε αποδεκτός κάνοντας αυτό, με το ταδε στην κατοχη σου θα σκιζεις πεταλα κλπ. Κλπ. Κλπ.
Και το χειρότερο, αυτή η μαζοποίηση δε στοχεύει μόνο την ισοπέδωση των προσωπικοτήτων , αλλά και στην αγελοποίηση όλων. Την κατεύθυνση των πάντων προς την κατανάλωση.
Σήμερα , ο μέσος άνθρωπος, εχει πολύ καλά κατευθυνθεί, προκειμένου να δίνει χρήματα ακόμα και οταν διασκεδάζει ή περνα κάπως τον ελεύθερό του χρόνο.
Ένας μέσος οικογενειάρχης τη σημερινή εποχή, δουλεύει όλη μέρα για να κερδίζει λεφτά τα οποία θα δώσει πίσω σε αυτούς που τον πλήρωσαν, εμμέσως ή αμέσως.
Για παράδειγμα , ένας εργαζόμενος σε φαστφουνταδικο goody's αμοίβεται με 600 ευρώ. Θα δώσει τα 200 για λογαριασμους κτλ. Τα 400 που θα του μείνουν θα τα δώσει για τροφή, ένδυση, αναψυχή και ξεκούραση. Θα πάρει κρουασάν να φάει, θα παει και σε καμια αλυσιδα φαγαδικων, θα παρει και γαλα , σοκολατα , αλευρι, συσκευασμενο κοτοπουλο. Θα ψωνισει απο μια συγκεκριμενη αλυσιδα σουπερμαρκετ. Θα παει σε ενα εμπορικο κεντρο, θα αγορασει παπουτσια, παντελονια σακακια και δεν ξερω τι αλλο. Θα δει και μια ταινια. Θα φυγει, θα παει σπιτι του ευχαριστημενος που διασκεδασε , ευχαριστημενος θα παει να δουλέψει αποσκοπόντας στο να ξαναεχει λεφτα να κάνει αυτό που έκανε.
Και αυτός ο κύκλος θα επαναλαμβανεται επ' άπειρον.
Και ο κάτοχος και του φαστφουνταδικου και μεγαλου μερους των υπηρεσιων που απολαμβανει ο αλλος ως διασκεδαση αποτελουν ιδιοκτησια και συμφερον ενος.
Πώς σκατά έφτασε η ελλάδα να ακολουθεί κατα τέτοιο τρόπο την αμερικλάνικη αυτή παράδοση;
Με την τηλεόραση!
Αν δεν υπήρχε αυτή, να προβάλει συγκεκριμένα πρότυπα , από το τι φαγί πρεπει να τρώει καθένας, πώς πρέπει να ντύνεται για να είναι αποδεκτός, μέχρι και την ίδια την αποδεκτότητα μέσω του ντυσίματος, η κοινωνία και η οικονομία της χώρας θα ήταν σε πολύ πολύ καλύτερη κατάσταση.
Ο έλλην δε θα ήταν υποχρεωμένος να καταναλώνει από τα γενοφάσκια του.
Αγόραζε έλληνα, σπίτια , αμάξια, οικόπεδα , γκλαμουριές , τζακούζια, πήγαινε διακοπές στα χάη για να το παίξεις κάποιος. Η φύση είναι για τους κακομοίρηδες, αν δεν εχεις μεγαλο σπιτι και τρελη αμαξαρα δεν αξίζεις , αν το κινητό σου δεν φτιαχνει καφέ είσαι κατώτερο ον , αν δεν πας διακοπες στην ελουντα και στη μυκονο ενας χωριατης μη αποδεκτός θα είσαι.
Και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται. Το κεφάλαιο σπρώχνει το λαουτζίκο στην κατανάλωση έτσι ώστε να πλουτίζει , του μειώνει το μισθό , ο λαουτζίκος συνηθίζει στην κατανάλωση , τα χρήματα όμως δεν του φτάνουν. Ζητάει δάνειο από το κεφάλαιο, χρεώνεται μέχρι το λαιμό και μετά δουλεύει μια ζωή για να ξεπληρώσει.
Και εν τέλει τι ; Πέρασε από τη γη, κατανάλωσε, πέρασαν χρηματα απο τα χερια του , και έφυγε. Το μόνο που θα άλλαζε στον πλανήτη αν δεν ειχε υπάρξει θα ήταν κατι χιλιαδες ευρω σε διαφορετικα χερια.
Και τα παιδιά του το ίδιο. Και όλη η κατάσταση, διαιωνιζόμενη, να καταπίνει γενιές και γενιές στην απραξία με τις εξαιρέσεις να αποδιώχνονται σαν κατώτερες, άχρηστες.
Όλα αυτά σκόπιμα, για να μεγαλώνει το χάσμα , οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.
Δουλέψτε ζώα 6 μερες επι 10-12 ώρες. Βγειτε μια μερα ΟΛΟΙ μαζι να ξοδεψετε ο,τι περισσευει στα ΙΔΙΑ ακριβως πραγματα και μετα ολοι μαζι πισω σαν τα μυρμηγκια στη δουλειά.
Κάτω όλοι οι μαριονετες- παντελήδες του συστήματος.
Κλείστε την τηλεόραση και σταματήστε να τους ακούτε.
http://www.youtube.com/watch?v=8G1bwt3czkg
μπριζολοποιός
Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010
Τwelve highlanders and a bagpipe make a rebellion.
Κότες λυράτες , ευθικτα κοριτσόπουλα και καθωσπρεπιστές ενήλικες , μικρομέγαλοι έφηβοι τον πούλο. Η ανάρτηση αυτή ΔΕΝ φτιάχτηκε για σας.
Βρισκόμαστε λοιπόν στην προπροτελευταία τάξη της Β' βάθμιας εκπαίδευσης. Ειμαστε καλα, μας αρέσει πιο πολύ από το γυμνάσιο, το πνεύμα είναι πιο ελεύθερο , πιο ακαδημαϊκό, το ντάντεμα του γυμνασίου σταματησε να ξενερωνει τον κόσμο.
Παρά το όλο κλίμα ευφορίας νοιωθω την υποχρέωση να αναρτήσω τη λίστα που τιτλοφορείται
" ΣΤΑΡΧΙΔΙΑΜΑΣ". Πάμε όλοι μαζί με κέφι μπρίο και χαρά:
ΣΤΑΡΧΙΔΙΑΜΑΣ πόσο καλός μαθητής είσαι με μηδαμινό διάβασμα.
ΣΤΑΡΧΙΔΙΑΜΑΣ πόσο τέλεια πλακώνεις άπαντες.
ΣΤΑΡΧΙΔΙΑΜΑΣ οι λεξιλογικές γνώσεις που απέκτησες στο φροντιστήριο και μπόλιασες με αυτές τον ηλίθιο , πτωχό, ανευ σημασίας λόγο σου για να μας δειξεις πόσο μπροστά είσαι.
ΣΤΑΡΧΙΔΙΑΜΑΣ πόσο καλή μπάλα / μπασκετ / ιππασία / μπαντμιντον ξέρεις.
ΣΤΑΡΧΙΔΙΑΜΑΣ τα λεφτά του μπαμπά σου , τα τρελά υλικά αγαθά σου και η γκλαμουροκενή ζωή σου.
ΣΤΑΡΧΙΔΙΑΜΑΣ η ποσότητα και η ποιότητα των ακολούθων σου.
Ναι, έλληνα · κοκκόρι · μαθητή/τρια , έχουμε όλοι γραμμένη οποιαδήποτε ψωροπερηφάνεια-περιαυτολογία σου στα άδυτα των παπαριών μας.
Γιατί, my friend, το πόσο είσαι από όλα αυτά δε θα το καθορίζει τα λόγια, μα οι πράξεις σου. Ότι δεν είναι αισθητό ή ορατό ή έστω λογικά αποδεδειγμένο Δεν Υφίσταται.
Και στο τέλος ξερεις τι θα μετρήσει; Η ανθρωπινή σου ποιοτική υπόσταση. Τίποτε άλλο. Οι συνάνθρωποί σου θα σε θυμουνται για το τι άθρωπος υπήρξες, αποκλειστικά και μόνο γι' αυτό.
Ναι μωρ αναγνώστρα μου. Πέρασα κι εγώ από το στάδιο που τώρα Εξυμνώ.
Πάμε σε κάτι πιο ευχάριστο.
Είμαι καλά. Έπειτα από αρκετό καιρό έβαλα ένα πρόγραμμα και το τηρώ με άμεσες συνέπειες στην επίδοσή μου ως μαθητή. Μη φανταστείτε τίποτα το τρελό. Αντί να αναλώνω τη μέρα μου στο χαζεμα όπως πέρσι, την αναλώνω σε πιο ενδιαφέροντα πράματα που γουστάρω. Κιθάρα, διαβασμα που σου δινει την ικανοποιηση οτι δε μενεις αμέτοχος, αρπας την ευκαιρία και αισθάνεσαι οτι , ναι ρε πούστη, εργάστηκες.
Βγαίνω όλως παραδόξως πιο συχνά από πέρσι, αισθάνομαι οτι οι μέρες περνούν όμορφα. Δε μιζεριαζω - βαριεμαι όλη μέρα. Να τι μπορεί να κάνει ενα καλό πρόγραμμα.
Παρακολουθώ από το μπαλκόνι τη βροχή που θα ξεκινήσει μανιωδώς από στιγμή σε στιγμή.
Χαιρετώ.
Επόμενη ανάρτηση = Σιχαμενος Κομφορμισμός.
Ναι, σαν αυτό που αναγκάζονται όλοι οι μαθητές να μπουν για να γράψουν κατι καλό σύμφωνα με τους μίζερους διορθωτές. Τι να κάνουμε, πρέπει κάποτε να μπουμε και σε κανα καλούπι.
Μπριζολοποιός.
Βρισκόμαστε λοιπόν στην προπροτελευταία τάξη της Β' βάθμιας εκπαίδευσης. Ειμαστε καλα, μας αρέσει πιο πολύ από το γυμνάσιο, το πνεύμα είναι πιο ελεύθερο , πιο ακαδημαϊκό, το ντάντεμα του γυμνασίου σταματησε να ξενερωνει τον κόσμο.
Παρά το όλο κλίμα ευφορίας νοιωθω την υποχρέωση να αναρτήσω τη λίστα που τιτλοφορείται
" ΣΤΑΡΧΙΔΙΑΜΑΣ". Πάμε όλοι μαζί με κέφι μπρίο και χαρά:
ΣΤΑΡΧΙΔΙΑΜΑΣ πόσο καλός μαθητής είσαι με μηδαμινό διάβασμα.
ΣΤΑΡΧΙΔΙΑΜΑΣ πόσο τέλεια πλακώνεις άπαντες.
ΣΤΑΡΧΙΔΙΑΜΑΣ οι λεξιλογικές γνώσεις που απέκτησες στο φροντιστήριο και μπόλιασες με αυτές τον ηλίθιο , πτωχό, ανευ σημασίας λόγο σου για να μας δειξεις πόσο μπροστά είσαι.
ΣΤΑΡΧΙΔΙΑΜΑΣ πόσο καλή μπάλα / μπασκετ / ιππασία / μπαντμιντον ξέρεις.
ΣΤΑΡΧΙΔΙΑΜΑΣ τα λεφτά του μπαμπά σου , τα τρελά υλικά αγαθά σου και η γκλαμουροκενή ζωή σου.
ΣΤΑΡΧΙΔΙΑΜΑΣ η ποσότητα και η ποιότητα των ακολούθων σου.
Ναι, έλληνα · κοκκόρι · μαθητή/τρια , έχουμε όλοι γραμμένη οποιαδήποτε ψωροπερηφάνεια-περιαυτολογία σου στα άδυτα των παπαριών μας.
Γιατί, my friend, το πόσο είσαι από όλα αυτά δε θα το καθορίζει τα λόγια, μα οι πράξεις σου. Ότι δεν είναι αισθητό ή ορατό ή έστω λογικά αποδεδειγμένο Δεν Υφίσταται.
Και στο τέλος ξερεις τι θα μετρήσει; Η ανθρωπινή σου ποιοτική υπόσταση. Τίποτε άλλο. Οι συνάνθρωποί σου θα σε θυμουνται για το τι άθρωπος υπήρξες, αποκλειστικά και μόνο γι' αυτό.
Ναι μωρ αναγνώστρα μου. Πέρασα κι εγώ από το στάδιο που τώρα Εξυμνώ.
Πάμε σε κάτι πιο ευχάριστο.
Είμαι καλά. Έπειτα από αρκετό καιρό έβαλα ένα πρόγραμμα και το τηρώ με άμεσες συνέπειες στην επίδοσή μου ως μαθητή. Μη φανταστείτε τίποτα το τρελό. Αντί να αναλώνω τη μέρα μου στο χαζεμα όπως πέρσι, την αναλώνω σε πιο ενδιαφέροντα πράματα που γουστάρω. Κιθάρα, διαβασμα που σου δινει την ικανοποιηση οτι δε μενεις αμέτοχος, αρπας την ευκαιρία και αισθάνεσαι οτι , ναι ρε πούστη, εργάστηκες.
Βγαίνω όλως παραδόξως πιο συχνά από πέρσι, αισθάνομαι οτι οι μέρες περνούν όμορφα. Δε μιζεριαζω - βαριεμαι όλη μέρα. Να τι μπορεί να κάνει ενα καλό πρόγραμμα.
Παρακολουθώ από το μπαλκόνι τη βροχή που θα ξεκινήσει μανιωδώς από στιγμή σε στιγμή.
Χαιρετώ.
Επόμενη ανάρτηση = Σιχαμενος Κομφορμισμός.
Ναι, σαν αυτό που αναγκάζονται όλοι οι μαθητές να μπουν για να γράψουν κατι καλό σύμφωνα με τους μίζερους διορθωτές. Τι να κάνουμε, πρέπει κάποτε να μπουμε και σε κανα καλούπι.
Μπριζολοποιός.
Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010
Χαρω τηνε για παιδεία!
Ας βαθμολογήσουμε όλοι μαζί , σε μια ευχάριστη και δημιουργική ατμόσφαιρα ενα πρόλογο σχολικού εγχειριδίου που διδάσκεται ΚΑΙ φέτος!!!!
Πάμε όλοι μαζί!
Η κλίμακα έχει άριστα το 10.
(στο γυμνάσιο) Χάρηκες το πανσοφο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου, όπως αυτό ξεδιπλώθηκε, διαδοχικά, εξελίχθηκε και κορυφώθηκε στον ερχομό του Ιησού Χριστου...... (χμμμ, δεν τα πήγε τόσο καλά εδώ ο συγγραφέας. Επιεικές 3)
Γνωρισαμε τον τριαδικό Θεό, γίναμε παιδιά του και κληρονόμοι του. Η ευτυχία μας θα είναι αιώνια. (εδώ κάτι κατάφερες Άγιε Πατέρα, τώρα ο νεαρός είναι ευτυχισμένος που γνώρισε ό,τι γνώρισε στην εποικοδομητικότατη ώρα των θρησκευτικών στο γυμνάσιο. Έφτασες τη βάση! 5)
Προνόμιό μας ακόμη, είναι που είμαστε μέλη της Εκκλησίας του Χριστού. (σωστός ο παπάς, για φαντάσου να γεννιόμασταν τίποτα εκτρώματα βουδιστές και κακοί βάρβαροι ισλαμιστές. Εύγε παπά! 6)
Όλοι μας αναζητάμε κάτι έξω από την πεζότητα και καθημαερινότητα , ενα χωρο και στιγμες ανατασης , θεασης και ζωης μιας αλλης πραγματικότητας. Είναι αυτά ακριβώς που προσφέρει η Εκκλησία. (βέβαια, αν δεν ηταν η εκκλησία όλοι θα ήμασταν καταθλιμμένα emo έτοιμα να κόψουν φλέβες λόγω απουσίας ποικιλίας από τη ζωή τους. Παπά μου, βελτιώνεσαι. Τσίμπα ένα 8!)
Θα δούμε πως η πιστη και η λατρεια της εκκλησιας ειναι ενα ανεκτίμητο εφόδιο για τη ζωή μας. (εδώ παπά μας τα χάλασες, δεν έβαλες αρκετή σάλτσα. 7 και πολύ σου είναι)
Θα δούμε πως το νόημα και η χαρά της ζωής μας βρίσκεται στην εκκλησία. (Εδώ γαμάτε μου παπά έσκισες πέταλα. Ο άνθρωπος γεννιέται για να εκκλησιάζεται, είσαι σωστός και παίρνεις το 10 μου! )
Πώς με λένε ;
Δε σας αφορά.
Είμαι κριτής βιβλίου θρησκευτικών πάντως, θα δείτε το όνομά μου αν ανοίξετε το βιβλίο θρησκευτικών της Α' λυκείου στη σελίδα 4. Είμαι μέλος της αμερόληπτης επιτροπής , που απαρτίζεται(αποκλειστικά) από επίσης αμερόληπτους θεολόγους. Δουλειά μου είναι να φιλτράρω τη μη προπαγάνδα και να βαθμολογώ την υπάρχουσα.
Ο λόγος;
Δε δύναται σε μια (κατ' όνομα) δημοκρατική δυτική κι ελεύθερη χώρα να υπάρχει κάτοικος που να μην γνωρίζει την καλύτερη και μονη αληθινη θρησκεια του κόσμου. Τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό. (φυσικά όχι τον τιποτένιο καθολικό, αυτοί ειναι άπιστοι και ψεύτες) Από την τρίτη δημοτικού οι μαθητές πρέπει να ακούν την αλήθεια.
Απώτερος σκοπός;
Μια ορθόδοξη χριστιανική οικουμένη που θα ακούει τις προσταγες του ηγέτη και θα κάνει τα πάντα για τα πιστεύω της. Προς θεού, μην ακούσω κανέναν να λέει για θρησκείες και όπια των λαών όπως ένας ομοφυλόφιλος αιρετικός διαβολικός μοχθηρός τιποτένιος αντίχρηστος ξεπουλημενος στο βελζεβουλ βρωμιαρης γερμανός έλεγε κάποτε.
Πατρίς θρησκεία οικογένεια!
Πάμε όλοι μαζί!
Η κλίμακα έχει άριστα το 10.
(στο γυμνάσιο) Χάρηκες το πανσοφο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου, όπως αυτό ξεδιπλώθηκε, διαδοχικά, εξελίχθηκε και κορυφώθηκε στον ερχομό του Ιησού Χριστου...... (χμμμ, δεν τα πήγε τόσο καλά εδώ ο συγγραφέας. Επιεικές 3)
Γνωρισαμε τον τριαδικό Θεό, γίναμε παιδιά του και κληρονόμοι του. Η ευτυχία μας θα είναι αιώνια. (εδώ κάτι κατάφερες Άγιε Πατέρα, τώρα ο νεαρός είναι ευτυχισμένος που γνώρισε ό,τι γνώρισε στην εποικοδομητικότατη ώρα των θρησκευτικών στο γυμνάσιο. Έφτασες τη βάση! 5)
Προνόμιό μας ακόμη, είναι που είμαστε μέλη της Εκκλησίας του Χριστού. (σωστός ο παπάς, για φαντάσου να γεννιόμασταν τίποτα εκτρώματα βουδιστές και κακοί βάρβαροι ισλαμιστές. Εύγε παπά! 6)
Όλοι μας αναζητάμε κάτι έξω από την πεζότητα και καθημαερινότητα , ενα χωρο και στιγμες ανατασης , θεασης και ζωης μιας αλλης πραγματικότητας. Είναι αυτά ακριβώς που προσφέρει η Εκκλησία. (βέβαια, αν δεν ηταν η εκκλησία όλοι θα ήμασταν καταθλιμμένα emo έτοιμα να κόψουν φλέβες λόγω απουσίας ποικιλίας από τη ζωή τους. Παπά μου, βελτιώνεσαι. Τσίμπα ένα 8!)
Θα δούμε πως η πιστη και η λατρεια της εκκλησιας ειναι ενα ανεκτίμητο εφόδιο για τη ζωή μας. (εδώ παπά μας τα χάλασες, δεν έβαλες αρκετή σάλτσα. 7 και πολύ σου είναι)
Θα δούμε πως το νόημα και η χαρά της ζωής μας βρίσκεται στην εκκλησία. (Εδώ γαμάτε μου παπά έσκισες πέταλα. Ο άνθρωπος γεννιέται για να εκκλησιάζεται, είσαι σωστός και παίρνεις το 10 μου! )
Πώς με λένε ;
Δε σας αφορά.
Είμαι κριτής βιβλίου θρησκευτικών πάντως, θα δείτε το όνομά μου αν ανοίξετε το βιβλίο θρησκευτικών της Α' λυκείου στη σελίδα 4. Είμαι μέλος της αμερόληπτης επιτροπής , που απαρτίζεται(αποκλειστικά) από επίσης αμερόληπτους θεολόγους. Δουλειά μου είναι να φιλτράρω τη μη προπαγάνδα και να βαθμολογώ την υπάρχουσα.
Ο λόγος;
Δε δύναται σε μια (κατ' όνομα) δημοκρατική δυτική κι ελεύθερη χώρα να υπάρχει κάτοικος που να μην γνωρίζει την καλύτερη και μονη αληθινη θρησκεια του κόσμου. Τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό. (φυσικά όχι τον τιποτένιο καθολικό, αυτοί ειναι άπιστοι και ψεύτες) Από την τρίτη δημοτικού οι μαθητές πρέπει να ακούν την αλήθεια.
Απώτερος σκοπός;
Μια ορθόδοξη χριστιανική οικουμένη που θα ακούει τις προσταγες του ηγέτη και θα κάνει τα πάντα για τα πιστεύω της. Προς θεού, μην ακούσω κανέναν να λέει για θρησκείες και όπια των λαών όπως ένας ομοφυλόφιλος αιρετικός διαβολικός μοχθηρός τιποτένιος αντίχρηστος ξεπουλημενος στο βελζεβουλ βρωμιαρης γερμανός έλεγε κάποτε.
Πατρίς θρησκεία οικογένεια!
Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010
Το τέλος της αρχής.
Καταρχάς χαιρετώ. Έχω να γράψω αρκετό καιρό στο μπλογκ αυτό, λόγω διακοπών αλλά και έλλειψης ερεθισμάτων. Οι διακοπές κύλησαν όμορφα , χαλαρά , ευχάριστα. Μπορώ να πω έπειτα από 1-2 χρόνια οτι πέρασα πραγματικά ωραία. Ηταν άλλωστε μια διακοπή που αναζητούσα γενικότερα.
Η τρίτη γυμνασίου πέρασε πολύ εύκολα και χαλαρά, θα μπορούσα να πω οτι θα την ξαναέκανα ευχαρίστως. Ύστερα όμως σκέφτομαι οτι, εντάξει βρε παιδί μου, καλή η τεμπελιά, αλλά... δεν ξέρω. Θέλω να κάνω κάτι σ' αυτή τη ρημάδα τη ζωή. Και βέβαια, το να αράζω 24/7 δεν ειναι αυτό που θα με οδηγήσει στο στόχο μου. Θα μου πείτε κι εσείς, με το δίκιο σας, "τι νομίζεις ρε μαλάκα, οτι πέρασες κάπου και εξασφαλίστηκες;". Σε αυτό υπάρχουν 2 απαντήσεις που μπορούν να θεωρηθούν σωστές και μια που μπορεί να θεωρηθεί ηλίθια. Η ηλίθια είναι το "ναι". Οι αλλες , πιο αποδεκτές, είναι το "όχι" , και η προέκτασή του σε "όχι, αλλά το να πετύχω κάποιο στόχο είναι ευχάριστο οσο τιποτα, καρποφορο, ενισχύει την αυτοπεποίθηση και την ψυχική-ψυχολογική μου υγεία."
Προσωπικά διαλέγω την τρίτη απάντηση, κι αυτό γιατί προτιμώ να βγω ενας πιο ολοκληρωμενος ανθρωπος και να κανω κατι που εβαλα στοχο και μου αρεσει. Κι ας μη βρω δουλειά, άλλωστε το σημείο στο οποίο προσανατολίζομαι "ταίζεται" κυρίως από απόφοιτους ΤΕΙ, οι απόφοιτοι ΑΕΙ δεν προτιμωνται λογω εξειδίκευσης και υψηλότερων μισθολογικών απαιτήσεων. Εκτός αυτού,στους καιρούς που ζούμε, η εύρεση δουλειάς είναι ούτως ή άλλως δύσκολη.
Όσον αφορά τα χρήματα, όσοι με γνωρίζουν το ξέρουν ήδη. Δε με απασχολούν , αρκεί να έχω ενα πιάτο φαί για μένα και για τα (ενδεχομένως) παιδιά μου. Προτιμώ άφθονες φορές περισσότερο να έχω αναγνώριση μέσω του επαγγέλματός μου και να βγάζω τα προς το ζην παρά να ειμαι άγνωστος και να διαθέτω πλούτο μεγάλο.
Γιατί τα λέω όλα αυτά;
ΠΡΩΤΗ ΛΥΚΕΙΟΥ ΜΑΛΑΚΑ ΜΟΥ.
Όπως ειπε κι ο Τσώρτσιλ.
"It is not even the beginning of the end. But it is, perhaps, the end of the beginning."
ΥΓ.
Συγχωρήστε μου την οποια ελλειψη οιστρου. Η αποχή από το γράψιμο και την αναγνωση για ενα μηνα με εκανε ευάλωτο σε λάθη. Τη φόρμα μου, πού θα πάει, θα τη βρω.
Η τρίτη γυμνασίου πέρασε πολύ εύκολα και χαλαρά, θα μπορούσα να πω οτι θα την ξαναέκανα ευχαρίστως. Ύστερα όμως σκέφτομαι οτι, εντάξει βρε παιδί μου, καλή η τεμπελιά, αλλά... δεν ξέρω. Θέλω να κάνω κάτι σ' αυτή τη ρημάδα τη ζωή. Και βέβαια, το να αράζω 24/7 δεν ειναι αυτό που θα με οδηγήσει στο στόχο μου. Θα μου πείτε κι εσείς, με το δίκιο σας, "τι νομίζεις ρε μαλάκα, οτι πέρασες κάπου και εξασφαλίστηκες;". Σε αυτό υπάρχουν 2 απαντήσεις που μπορούν να θεωρηθούν σωστές και μια που μπορεί να θεωρηθεί ηλίθια. Η ηλίθια είναι το "ναι". Οι αλλες , πιο αποδεκτές, είναι το "όχι" , και η προέκτασή του σε "όχι, αλλά το να πετύχω κάποιο στόχο είναι ευχάριστο οσο τιποτα, καρποφορο, ενισχύει την αυτοπεποίθηση και την ψυχική-ψυχολογική μου υγεία."
Προσωπικά διαλέγω την τρίτη απάντηση, κι αυτό γιατί προτιμώ να βγω ενας πιο ολοκληρωμενος ανθρωπος και να κανω κατι που εβαλα στοχο και μου αρεσει. Κι ας μη βρω δουλειά, άλλωστε το σημείο στο οποίο προσανατολίζομαι "ταίζεται" κυρίως από απόφοιτους ΤΕΙ, οι απόφοιτοι ΑΕΙ δεν προτιμωνται λογω εξειδίκευσης και υψηλότερων μισθολογικών απαιτήσεων. Εκτός αυτού,στους καιρούς που ζούμε, η εύρεση δουλειάς είναι ούτως ή άλλως δύσκολη.
Όσον αφορά τα χρήματα, όσοι με γνωρίζουν το ξέρουν ήδη. Δε με απασχολούν , αρκεί να έχω ενα πιάτο φαί για μένα και για τα (ενδεχομένως) παιδιά μου. Προτιμώ άφθονες φορές περισσότερο να έχω αναγνώριση μέσω του επαγγέλματός μου και να βγάζω τα προς το ζην παρά να ειμαι άγνωστος και να διαθέτω πλούτο μεγάλο.
Γιατί τα λέω όλα αυτά;
ΠΡΩΤΗ ΛΥΚΕΙΟΥ ΜΑΛΑΚΑ ΜΟΥ.
Όπως ειπε κι ο Τσώρτσιλ.
"It is not even the beginning of the end. But it is, perhaps, the end of the beginning."
ΥΓ.
Συγχωρήστε μου την οποια ελλειψη οιστρου. Η αποχή από το γράψιμο και την αναγνωση για ενα μηνα με εκανε ευάλωτο σε λάθη. Τη φόρμα μου, πού θα πάει, θα τη βρω.
Τρίτη 10 Αυγούστου 2010
Πολιτικά ορθή ανάρτησις.
Πλησιάζουμε αισίως την Α' Λυκείου. Ας γίνουμε λιγάκι κονφορμιστές κι ας συγγράψουμε μια πολιτικά ορθή ανάρτηση, ως ένδειξη ταπεινοφροσύνης και υποταγής στις υπαγορεύσεις φιλολόγων και σχολικών εγχειριδίων.
Προτείνετε θέματα και δημοσιεύστε τα ως σχόλια κάτω από την ανάρτηση, δε μου ερχεται κάτι επί της παρούσης.
Μπριζόλα.
Προτείνετε θέματα και δημοσιεύστε τα ως σχόλια κάτω από την ανάρτηση, δε μου ερχεται κάτι επί της παρούσης.
Μπριζόλα.
Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010
20-7
Οι διακοπές καλώς εξεκίνησαν. Κάθομαι στο λαπτοπ μου, το ημερολόγιο λέει 20/7. Το δωματιο δεν ειναι ευρύχωρο. Το κρεβάτι στέκει στη μέση , ημίδιπλο. Ενα γραφειάκι στα δεξια, δίπλα στην πόρτα. Μπροστά μου, λευκά παράθυρα. Πίσω μου , ντουλάπα. Αριστερά μου, μια πρίζα παλαιου τυπου, με μια εικονα της παναγιας, φωτιζομενη. Το βύσμα της εικόνας έχει αφαιρεθεί και αντικατασταθεί από το τροφοδοτικό του λάπτοπ.
Τζιτζίκια έξω. Η ευωδιά του σοκακιού αναδύεται μέχρι εδώ, στο δεύτερο όροφο. Στον Πλάτανο, μισή ντουζίνα θαμώνων μιλά και γελά. Τιποτα δεν διαταρασσει την ησυχια.
Ένα μηχανάκι περνά.
Νηνεμία.
Ενα εντεκάωρο συνολικά ταξίδι με οδήγησε εδώ, το αιγαίο μας επέτρεψε μετα δυσκολίας τη διέλευση. Παρατηρώντας τα κύμματα κατάλαβα πόσο τιποτένιοι και εύθραυστοι είμαστε.
Σε μια κρίση ανακάλυψης της ανθρωπινης τιποτενιοσύνης , κατάλαβα πως οποιοσδήποτε κι αν έπεφτε σε αυτά τα κύμματα , δε θα ξαναέβγαινε ζωντανός στη στεριά. Ναι, σε αυτά τα κύμματα, τα τόσο κοινά και πανομοιότυπα, τα τόσο ανιαρά από την κουπαστή του πλοίου, τα τόσο κρυφά θανάσιμα για ενα ανθρωπινο μηδαμινο ον εξ επαφής.
Κάτι πρέπει να κάνω με τη μπαταρία του λάπτοπ, τελειώνει σε ενα τέταρτο , πλήρως φορτισμένη.
Όλοι κοιμούνται. Η γιαγιά ειναι ξύπνια, τακτοποιεί. Ο παππούς ξάπλωσε εδώ και ώρα. Τα 86 του χρόνια δεν επιτρέπουν πολλά και συγχωρούν ακόμη λιγότερα. Ο ήχος των πλήκτρων διαπερνά το δεύτερο οροφάκι.
Το μυαλό μου κάνει τούμπες.
Ας κοιμηθώ, ενα νέο απόγευμα ξημερώνει.
Τζιτζίκια έξω. Η ευωδιά του σοκακιού αναδύεται μέχρι εδώ, στο δεύτερο όροφο. Στον Πλάτανο, μισή ντουζίνα θαμώνων μιλά και γελά. Τιποτα δεν διαταρασσει την ησυχια.
Ένα μηχανάκι περνά.
Νηνεμία.
Ενα εντεκάωρο συνολικά ταξίδι με οδήγησε εδώ, το αιγαίο μας επέτρεψε μετα δυσκολίας τη διέλευση. Παρατηρώντας τα κύμματα κατάλαβα πόσο τιποτένιοι και εύθραυστοι είμαστε.
Σε μια κρίση ανακάλυψης της ανθρωπινης τιποτενιοσύνης , κατάλαβα πως οποιοσδήποτε κι αν έπεφτε σε αυτά τα κύμματα , δε θα ξαναέβγαινε ζωντανός στη στεριά. Ναι, σε αυτά τα κύμματα, τα τόσο κοινά και πανομοιότυπα, τα τόσο ανιαρά από την κουπαστή του πλοίου, τα τόσο κρυφά θανάσιμα για ενα ανθρωπινο μηδαμινο ον εξ επαφής.
Κάτι πρέπει να κάνω με τη μπαταρία του λάπτοπ, τελειώνει σε ενα τέταρτο , πλήρως φορτισμένη.
Όλοι κοιμούνται. Η γιαγιά ειναι ξύπνια, τακτοποιεί. Ο παππούς ξάπλωσε εδώ και ώρα. Τα 86 του χρόνια δεν επιτρέπουν πολλά και συγχωρούν ακόμη λιγότερα. Ο ήχος των πλήκτρων διαπερνά το δεύτερο οροφάκι.
Το μυαλό μου κάνει τούμπες.
Ας κοιμηθώ, ενα νέο απόγευμα ξημερώνει.
Τρίτη 6 Ιουλίου 2010
Execution
4:30. Ο κόσμος ξυπνάει. Μια νταλίκα στην ελαιών ουρλιάζει ξερνώντας αέριο που θα σκοτώσει εμένα και τα παιδιά μου ίσως. Τι διάολο καθομαι και κάνω; Γουέλ, τίποτε. Πίνω χυμό από καλαμάκι, απολαμβάνω την ησυχία και τρωω χρόνο άσκοπα. Το έχω ανάγκη.
Λοιπόν παίδες , μόλις χθες κατάλαβα πως ειναι καρακαλοκαιρι και πως ειναι τερμα καραδιακοπές. Με τα τρεχάματα για το σπίτι στην ανάληψη και τον πανζουρλισμο που αναπόφευκτα προκλήθηκε , ξύπνησα!
Ο καιρός περνά υπέροχα , βγάζω τα απωθημένα όλης της χρονιάς , κανένας φραγμός , κανένα ΣΤΟΠ.
Θα φύγω διακοπές, επιτέλους , θα ξαναπάω και στην Κρήτη, έπειτα απο 2 χρονια! Ανυπομονώ...
Έπειτα, για 3 ολόκληρες μέρες θα συναρμολογούμε έπιπλα και θα φτιάχνουμε ενα σπιτι από το μηδέν! Μετά, ξέγνοιαστες μέρες, θαύμα! Ανυπομονώ λεω!
Προηγείται βέβαια η λέσβος , έχω παππού γιαγιά εκεί, θέλω να τους δω , ποτέ δεν ξερεις τι γινεται, και τους αγαπώ. Το μέρος ειναι πληκτικό, η επανάληψη ειναι και μήτηρ της ανιας, ωστόσο η παρέα θα γαμήσει, το νοιώθω.
Γίνομαι 15. Αναλογίζομαι τι έγινε περσι στα γενεθλια μου και τρομος με πιανει. Θυμαμαι πως ημουνα! Πως έγινα! Αν καθε χρονος προκειται να έρθει έτσι, τρελαίνομαι , μάγκες. Εκτενέστερη αναφορά σε επόμενη ανάρτηση.
Η Ολλανδιάρα έφτασε τελικό. HUP HOLLAND HUP.
Μέσα σ' όλα αυτά, έχω να νταντέψω και τον αχαλίνωτο μαλακισμένο νου μου, νεβερδελες , την παλευω εδω και κατι ωρες.
Μαρία , η λύση σου ειναι καλή. Αλλά ανέφικτη , δε μπορώ να την τηρήσω. :(
Το αναγνωστικό κοινό του μπλογκ , όπως αποδείχθηκε από την ψηφοφορία, είναι ως επί το πλείστον εφηβικό. Χαίρομαι που υπάρχει μια κάποια απήχηση σε άτομα της ηλικίας μου.
Ευχαριστώ άπαντες όσους παρακολουθούν το μπλογκ μου, ειδικά τους 3-4 μεγαλύτερους των 18 που βρίσκουν ανεκτά τα κείμενά μου.
Δεν ειναι ειδήσεις , δεν ειναι κατι το ιδιαίτερο. Είναι κειμενάκια βγαλμένα από τα ενδότερα της βλαμμένης ψυχικότητάς μου. Καμία παραμόρφωση κατά τη μεταφορά! Ό,τι σκέφτομαι , διαβάζετε. ;)
Καλημέρες, όλα φτιάχνουν. Patience and persistance.
Λοιπόν παίδες , μόλις χθες κατάλαβα πως ειναι καρακαλοκαιρι και πως ειναι τερμα καραδιακοπές. Με τα τρεχάματα για το σπίτι στην ανάληψη και τον πανζουρλισμο που αναπόφευκτα προκλήθηκε , ξύπνησα!
Ο καιρός περνά υπέροχα , βγάζω τα απωθημένα όλης της χρονιάς , κανένας φραγμός , κανένα ΣΤΟΠ.
Θα φύγω διακοπές, επιτέλους , θα ξαναπάω και στην Κρήτη, έπειτα απο 2 χρονια! Ανυπομονώ...
Έπειτα, για 3 ολόκληρες μέρες θα συναρμολογούμε έπιπλα και θα φτιάχνουμε ενα σπιτι από το μηδέν! Μετά, ξέγνοιαστες μέρες, θαύμα! Ανυπομονώ λεω!
Προηγείται βέβαια η λέσβος , έχω παππού γιαγιά εκεί, θέλω να τους δω , ποτέ δεν ξερεις τι γινεται, και τους αγαπώ. Το μέρος ειναι πληκτικό, η επανάληψη ειναι και μήτηρ της ανιας, ωστόσο η παρέα θα γαμήσει, το νοιώθω.
Γίνομαι 15. Αναλογίζομαι τι έγινε περσι στα γενεθλια μου και τρομος με πιανει. Θυμαμαι πως ημουνα! Πως έγινα! Αν καθε χρονος προκειται να έρθει έτσι, τρελαίνομαι , μάγκες. Εκτενέστερη αναφορά σε επόμενη ανάρτηση.
Η Ολλανδιάρα έφτασε τελικό. HUP HOLLAND HUP.
Μέσα σ' όλα αυτά, έχω να νταντέψω και τον αχαλίνωτο μαλακισμένο νου μου, νεβερδελες , την παλευω εδω και κατι ωρες.
Μαρία , η λύση σου ειναι καλή. Αλλά ανέφικτη , δε μπορώ να την τηρήσω. :(
Το αναγνωστικό κοινό του μπλογκ , όπως αποδείχθηκε από την ψηφοφορία, είναι ως επί το πλείστον εφηβικό. Χαίρομαι που υπάρχει μια κάποια απήχηση σε άτομα της ηλικίας μου.
Ευχαριστώ άπαντες όσους παρακολουθούν το μπλογκ μου, ειδικά τους 3-4 μεγαλύτερους των 18 που βρίσκουν ανεκτά τα κείμενά μου.
Δεν ειναι ειδήσεις , δεν ειναι κατι το ιδιαίτερο. Είναι κειμενάκια βγαλμένα από τα ενδότερα της βλαμμένης ψυχικότητάς μου. Καμία παραμόρφωση κατά τη μεταφορά! Ό,τι σκέφτομαι , διαβάζετε. ;)
Καλημέρες, όλα φτιάχνουν. Patience and persistance.
Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010
Νέα Ψηφοφορία.
Το μπλογκ απέκτησε νέα ψηφοφορία. Για να δούμε· ποια ηλικιακής ομάδας άτομα διαβάζουν Μπριζόλα;
Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010
Ξημέρωμα
Είναι 4 παρά 3 λεπτά. Είμαι στη βεράντα με το λάπτοπ και δεν ξερω κι εγώ τι κάνω. Η μανα μου τελειωνει απο το πισι και φευγει. Κλεινει τα φωτα. Δίπλα μου, μυρμήγκια μαζεύουν το κουφαράκι μιας κατσαρίδας. Μια μυρωδιά... μπέικον διαπερνά τη μύτη μου. Μάλλον το παραδοσιακόν έχει κέφια 4 το πρωί. Απόλυτη ησυχία πλανάται. Ενας υπόκωφος ήχος τζίτζικα ή τριζονιού διαπερνά τη νύχτα. Ζέστη.
Βρίσκομαι εδώ γιατί και πάλι δεν αντιστάθηκα στη λαιμαργία μου. Έφαγα μια κρέπα που μέσα είχε της παναγιάς τα μάτια , στις 12:30 τη νυχτα. 1 κοιμήθηκα. Ξύπνησα 3 μεσα στην παραζαλη και καταβροχθησα ανευ συνειδησεως 3 ποτηρες νερό. Λογικό ειναι να ειμαι εδω τωρα, αν και τεινει να μου περασει.
Περνω τα δακτυλα μου πανω από το κόντρα ξυρισμένο (η αλήθεια ειναι οτι το φχαριστιεμαι) άνω χείλος μου και νοιώθω μια απαράμιλη φρεσκάδα , αθωότητα και δροσιά. Έτσι ηταν μεχρι και προπερσι; Ή ακόμα πιο μαλακό, με μια μαλακότητα που έχασε οριστικά από τοτε που απέκτησε ντρίχες; Ένας θεός ξέρει. Απορία που την εχω ξημερωματιάτικα.
Παίρνω στα στα χέρια μου και μαδάω μια μαργαριτούλα. Ποτέ δε θυμόμουν πώς γίνεται κάτι τοσο απλό όπως το "μ' αγαπαει- δε μ'αγαπαει". Γούστο έχει τελικά, γελαω μονος, ισως και να μου περασει το στομαχι οταν μαδησω και την τελευταια μαργαριτα.
Δε βαριεσαι.
Τωρα πλεον ειμαι μονος. Εντελως. Οι άλλοι ροχαλίζουν. Κλείνω το τελευταίο φως, απόλυτη συσκότιση. Φτιαχνω την τιραντα του ιδιοτροπου φανελακιου μου.
Αύριο η εθνική ελλάδος καλείται να μη διασυρθεί και πιστεύω πως δε θα. Κατά τη γνώμη μου μια ισοπαλία ή μια ηττα με 2-1 είναι υποφερτα αποτελέσματα. Καλή μπάλα δεν έχω δει από κανέναν. Μόνο από την uber alles Βόρεια Κορέα που έπαιξε στα ισια τη βραζιλία κι έχασε 2-1, μια γερμανία που εχωσε τεσσάρα στην ανάπηρη αυστραλία και μια ουρουγουάη που εχωσε τριάρα στην επίσης ανάπηρη Ν. Αφρική. Νταξ , εκπλήξεις υπάρχουν, το φχαριστήθηκα που βρεθήκαμε στην ιδια βαθμολογική θέση με την Ισπανία για παράδειγμα.
Αυταα.
Αύριο τελευταίο μάθημα, τελειώνουμε και τρελαινόμαστε. Εγώ , όχι ακριβώς. Με τοσο υπνο που εχω ριξει , καλα θα κανω να γραψω και να γυρισω σπιτι να κοιμηθω , δε θεωρω τον 3ωρο βραδινο ύπνο ικανό ούτε για βρούβες.
Δεν πρόκειται να δημοσιοποιήσω τι μουσική ακούω ενώ γράφω. Θα χάσω και τους 17 μόνιμους αναγνώστες και θα με πάρουν αύριο πρωί με ζουρλομανδύα.
Για να προφυλάξω την υστεροφημία μου , αυτοφυγαδεύομαι και πάω να κοιμηθώ, ή να προσπαθήσω να.
Νυχτααα.
Βρίσκομαι εδώ γιατί και πάλι δεν αντιστάθηκα στη λαιμαργία μου. Έφαγα μια κρέπα που μέσα είχε της παναγιάς τα μάτια , στις 12:30 τη νυχτα. 1 κοιμήθηκα. Ξύπνησα 3 μεσα στην παραζαλη και καταβροχθησα ανευ συνειδησεως 3 ποτηρες νερό. Λογικό ειναι να ειμαι εδω τωρα, αν και τεινει να μου περασει.
Περνω τα δακτυλα μου πανω από το κόντρα ξυρισμένο (η αλήθεια ειναι οτι το φχαριστιεμαι) άνω χείλος μου και νοιώθω μια απαράμιλη φρεσκάδα , αθωότητα και δροσιά. Έτσι ηταν μεχρι και προπερσι; Ή ακόμα πιο μαλακό, με μια μαλακότητα που έχασε οριστικά από τοτε που απέκτησε ντρίχες; Ένας θεός ξέρει. Απορία που την εχω ξημερωματιάτικα.
Παίρνω στα στα χέρια μου και μαδάω μια μαργαριτούλα. Ποτέ δε θυμόμουν πώς γίνεται κάτι τοσο απλό όπως το "μ' αγαπαει- δε μ'αγαπαει". Γούστο έχει τελικά, γελαω μονος, ισως και να μου περασει το στομαχι οταν μαδησω και την τελευταια μαργαριτα.
Δε βαριεσαι.
Τωρα πλεον ειμαι μονος. Εντελως. Οι άλλοι ροχαλίζουν. Κλείνω το τελευταίο φως, απόλυτη συσκότιση. Φτιαχνω την τιραντα του ιδιοτροπου φανελακιου μου.
Αύριο η εθνική ελλάδος καλείται να μη διασυρθεί και πιστεύω πως δε θα. Κατά τη γνώμη μου μια ισοπαλία ή μια ηττα με 2-1 είναι υποφερτα αποτελέσματα. Καλή μπάλα δεν έχω δει από κανέναν. Μόνο από την uber alles Βόρεια Κορέα που έπαιξε στα ισια τη βραζιλία κι έχασε 2-1, μια γερμανία που εχωσε τεσσάρα στην ανάπηρη αυστραλία και μια ουρουγουάη που εχωσε τριάρα στην επίσης ανάπηρη Ν. Αφρική. Νταξ , εκπλήξεις υπάρχουν, το φχαριστήθηκα που βρεθήκαμε στην ιδια βαθμολογική θέση με την Ισπανία για παράδειγμα.
Αυταα.
Αύριο τελευταίο μάθημα, τελειώνουμε και τρελαινόμαστε. Εγώ , όχι ακριβώς. Με τοσο υπνο που εχω ριξει , καλα θα κανω να γραψω και να γυρισω σπιτι να κοιμηθω , δε θεωρω τον 3ωρο βραδινο ύπνο ικανό ούτε για βρούβες.
Δεν πρόκειται να δημοσιοποιήσω τι μουσική ακούω ενώ γράφω. Θα χάσω και τους 17 μόνιμους αναγνώστες και θα με πάρουν αύριο πρωί με ζουρλομανδύα.
Για να προφυλάξω την υστεροφημία μου , αυτοφυγαδεύομαι και πάω να κοιμηθώ, ή να προσπαθήσω να.
Νυχτααα.
Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010
Τιτλος
Για πρώτη φορά σίγουρος και βεβαιος , φόρτσα κι οποιον παρει ο χαρος , καλοκαιρι ερχεται , ελάτε όλοι μαζί να γουστάρουμε.
Επιτέλους!
Απολαύστε και τα λέμε με μια αναρτηση που θα ειναι σοβαρή.
Εδώ. Βάστησα το νου. Η γλύκα έρχεται.
Επιτέλους!
Απολαύστε και τα λέμε με μια αναρτηση που θα ειναι σοβαρή.
Εδώ. Βάστησα το νου. Η γλύκα έρχεται.
Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010
Fakin psyxedelik noiz
Φλερτάρω ασύστολα με τη ζαλάδα , το κεφάλι μου γυρίζει. Έχω κλείσει μια βδομάδα τώρα που κοιμάμαι το πολύ 4-5 ώρες τη μέρα. Όλα γυρίζουν γύρω , σκέψεις , συναισθήματα , μάτια. Μια παραπομπη στο πως περασα τη μερα θα σας επειθε , δεν εχω ομως το κουραγιο να γραψω τοσο. Τεσπα, καλοκαιρι έφτασε, καταλαβα πως μετα τη βιολογία μενουν δυο ασημαντα και απειρως ευκολα μαθηματα , τελειωνουμε και τρελαινομαστε.
Τόσο πολυαναμενόμενο , τόσο παράφορα ερωτεύσιμο, έφτασε μα τη μπαναγία.
Δε θα 'μαι με τα καλα μου ε.
Ειμαι στο ολοσκοτεινο σαλονι , μονο φως το υποτονικο λευκο της οθονης του λαπτοπ. Τα γονικα συζητανε με το μικρο αδερφο μεσα. Εγω δεν παω. Θα ακουσω παλι παπαριες , δε θελω. Προτιμω εδώ , με τους chieftains στ' αυτιά, το ανεμιστηρακι του λαπτοπ μου και τους verbatim που περιμένουν στωικά να γεμίσουν παιχνιδάρες που θα κάψω στο 360 μετά τις εξετάσεις.
Πίσω μου , είναι η σιδερώστρα, όλα γυριζουν ευχαριστα, κι ομως κανεις δεν καταλαβαινει.
Μια αράχνη πλέκει τον ιστό της.
Και τώρα, τώρα, που μου στέρευσε η γαμημένη έμπνευση, ήρθε η ώρα να παω να ριξω τον υπνο του αιώνα.
Κοιτάω τη φωτογραφία μου ως εφταχρονο , αγκαλια με το διχρονο τοτε αδερφο μου και με πιανουν τα διαολια μου. Πώς στο διάολο μεγάλωσα; Τι εγινε; Αναθεμά σε χρόνε, χμφ, μια χαρά φατσούλα είχα , τι τη γέμισες με τρίχες , βρώμικες σκέψεις , ιδρώτα , πονηριά και σπυριά;
Μια χαρα ποδαρακια κοντα ειχα , τι τα εκανες ενα μετρο και δασυτριχα , τι ειχε το κεφαλι μου το τοσο κακο και επρεπε να το γεμισεις με την αγριάδα της ωρίμανσης και του εφηβικού νεύρου;
Καλά ήμουν ως 7χρονο , να πας να γαμηθείς κι εσύ , κι όποιος δημιούργησε και μένα και σένα.
Φιλάκια ρουφηχτά, θυμήθηκα πως πρέπει να πετάξω το ξυλάκι του παγωτού που έφαγα πριν μια βδομάδα.
Κρεβάτι , κάμε χώρο, μπουκέρνω.
Μην διαβάσετε αυτό τη νύχτα.
Τόσο πολυαναμενόμενο , τόσο παράφορα ερωτεύσιμο, έφτασε μα τη μπαναγία.
Δε θα 'μαι με τα καλα μου ε.
Ειμαι στο ολοσκοτεινο σαλονι , μονο φως το υποτονικο λευκο της οθονης του λαπτοπ. Τα γονικα συζητανε με το μικρο αδερφο μεσα. Εγω δεν παω. Θα ακουσω παλι παπαριες , δε θελω. Προτιμω εδώ , με τους chieftains στ' αυτιά, το ανεμιστηρακι του λαπτοπ μου και τους verbatim που περιμένουν στωικά να γεμίσουν παιχνιδάρες που θα κάψω στο 360 μετά τις εξετάσεις.
Πίσω μου , είναι η σιδερώστρα, όλα γυριζουν ευχαριστα, κι ομως κανεις δεν καταλαβαινει.
Μια αράχνη πλέκει τον ιστό της.
Και τώρα, τώρα, που μου στέρευσε η γαμημένη έμπνευση, ήρθε η ώρα να παω να ριξω τον υπνο του αιώνα.
Κοιτάω τη φωτογραφία μου ως εφταχρονο , αγκαλια με το διχρονο τοτε αδερφο μου και με πιανουν τα διαολια μου. Πώς στο διάολο μεγάλωσα; Τι εγινε; Αναθεμά σε χρόνε, χμφ, μια χαρά φατσούλα είχα , τι τη γέμισες με τρίχες , βρώμικες σκέψεις , ιδρώτα , πονηριά και σπυριά;
Μια χαρα ποδαρακια κοντα ειχα , τι τα εκανες ενα μετρο και δασυτριχα , τι ειχε το κεφαλι μου το τοσο κακο και επρεπε να το γεμισεις με την αγριάδα της ωρίμανσης και του εφηβικού νεύρου;
Καλά ήμουν ως 7χρονο , να πας να γαμηθείς κι εσύ , κι όποιος δημιούργησε και μένα και σένα.
Φιλάκια ρουφηχτά, θυμήθηκα πως πρέπει να πετάξω το ξυλάκι του παγωτού που έφαγα πριν μια βδομάδα.
Κρεβάτι , κάμε χώρο, μπουκέρνω.
Μην διαβάσετε αυτό τη νύχτα.
Τρίτη 8 Ιουνίου 2010
Mη σοβαρή ανάρτηση.
Προειδοποιώ το αναγνωστικό κοινό πως η ακόλουθη ανάρτηση δεν περιεχει ιχνος σοβαρότητας. Φταίει ο καιρός , φταίει το τι τρέχει γενικά, μπα, απλά γίνομαι αλλοπρόσαλος.
Μάλλον φταίει οτι γράφοντας χρησιμοποιώ ναρκωτικά. Πριν πάρετε τα παιδιά σας από δω μαθετε οτι το ναρκωτικο ειναι αυτό και υπό την επήρρεια αυτού γράφω τις αρχιδιές που διαβάζετε.
Παμ' παρκατ'.
Λόγος ασυνάρτητος , κομφούζιο σκέψεων και αμφιβολιών , ποιος εχει τα κότσια;
Σήμερα ητανε μια ωραια μερα , το πρωι εγραψα, τα κλασικα και δεν ασχοληθηκα καθολου!
Ή μάλλον , απεξαρτώμαι/θηκα. Δε ζω για κανεναν, γουστερνω , ο,τι βρεξει ας κατεβασει. Κουράστηκα να σκεφτομαι , επικινδυνος για το κοινό καλό , ευηποληπτος πολιτης or not? Ότι νοιωσω κανω , φραγμός κανείς , ο σάπιος εγκεφαλος μπροστάρης , το ψηλο κοκκαλιαρικο σωμα ακολουθει.
Νεβερδελες, μπρος αδερφια και μπορα ειναι θα περασει. Η ζωη συνεχιζεται και η ολη κατασταση ηταν πολυ μιζερη για να συνεχισει να υπαρχει. ΦΩΣ. Στον οριζοντα. Φαινεται κατι; Η και οχι, for time will come.
Με απάθεια παρακολουθώ τις εξελίξεις , κουράγιο κανένα να επέμβω σε πεπραγμένα και σε ανθρώπινες σχέσεις που κανουν κυκλους. Κατι καινουριο. Και γοργα , διψώ. Οπως και να εχει φιλε αναγνωστη μεινε πιστος , ολα γινονται για ενα λογο.
Γουελ, τελειωσε το ναρκωτικο, ας μιλησωμε λιγοτερο αντρικια, πιο σοβαρα.
Οικονομική συγκυρία! Δεν εχω κατι να σχολιασω. Η ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ τον τρωει σιωπηλα και η δημοκρατικα εκλεγμενη κυβερνηση ειναι μαριονετακι. Και το καλύτερο; Τα παιδια που δε θα κανω θα ερθουν σε αυτον τον κοσμο. Η κλασική δικαιολογια πλαναται. Για την εγκληματικοτητα φταινε οι ξενοι. Για την κριση οι ξενοι. Για το πουλι του γειτονα που πεσε και δεν ξαναξυπνησε, ΟΙ ΞΕΝΟΙ.
Γι' αυτό ΕΞΩ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΑΠ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Θα μπορουσα να αναλυσω το αντιρατσιστικο μου μισος αλλες 8576803 αράδες , αλλα δε θελω να κουρασω το φιλτατο αναγνωστη, αλλωστε ενας 15χρονος παπαρας επαναστατης του καναπε ειμαι.
Μπα , δεν εχει νοημα. Βαρεμαρα.
Κι ομως. Φως στον οριζοντα. :)
Τρέχω να το φτάσω , να το ρωτησω που ηταν τοσο καιρο, να τ' αγγαλιασω , να μην τ' αφησω στιγμη.
Οι παραλληλισμοι ειναι δουλεια σας , ΟΥΔΕΜΙΑ διαψευσις/ επαληθευσις επειτα απο την απομακρυνση εκ του καταστηματος.
Το μεσημέρι , έφαγα μπριαμ.
Και αποχαιρετω με ελπιδα για το τι φερνει το καλοκαιρι. Αναθεμα σας εξετασεις, τελειωστε να λευτερωθω.
Τέλος παπαρολογίας, ορκίζομαι στην ψυχή του ΒΛΟΓ μου να ειναι της προκοπης οι επομενες. Τωρα , απλα ειμαι σε κατασταση περιεργη και γλυκοπικρη. Η γλυκα τεινει να υπερισχυσει , το παρελθον να πα να γαμηθει!
Κυριακε,Μαρω, ΘΕΝΞ για την κατανοηση και τις συμβουλες. Βοηθουν. ;)
Αδραξτε.
Μάλλον φταίει οτι γράφοντας χρησιμοποιώ ναρκωτικά. Πριν πάρετε τα παιδιά σας από δω μαθετε οτι το ναρκωτικο ειναι αυτό και υπό την επήρρεια αυτού γράφω τις αρχιδιές που διαβάζετε.
Παμ' παρκατ'.
Λόγος ασυνάρτητος , κομφούζιο σκέψεων και αμφιβολιών , ποιος εχει τα κότσια;
Σήμερα ητανε μια ωραια μερα , το πρωι εγραψα, τα κλασικα και δεν ασχοληθηκα καθολου!
Ή μάλλον , απεξαρτώμαι/θηκα. Δε ζω για κανεναν, γουστερνω , ο,τι βρεξει ας κατεβασει. Κουράστηκα να σκεφτομαι , επικινδυνος για το κοινό καλό , ευηποληπτος πολιτης or not? Ότι νοιωσω κανω , φραγμός κανείς , ο σάπιος εγκεφαλος μπροστάρης , το ψηλο κοκκαλιαρικο σωμα ακολουθει.
Νεβερδελες, μπρος αδερφια και μπορα ειναι θα περασει. Η ζωη συνεχιζεται και η ολη κατασταση ηταν πολυ μιζερη για να συνεχισει να υπαρχει. ΦΩΣ. Στον οριζοντα. Φαινεται κατι; Η και οχι, for time will come.
Με απάθεια παρακολουθώ τις εξελίξεις , κουράγιο κανένα να επέμβω σε πεπραγμένα και σε ανθρώπινες σχέσεις που κανουν κυκλους. Κατι καινουριο. Και γοργα , διψώ. Οπως και να εχει φιλε αναγνωστη μεινε πιστος , ολα γινονται για ενα λογο.
Γουελ, τελειωσε το ναρκωτικο, ας μιλησωμε λιγοτερο αντρικια, πιο σοβαρα.
Οικονομική συγκυρία! Δεν εχω κατι να σχολιασω. Η ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ τον τρωει σιωπηλα και η δημοκρατικα εκλεγμενη κυβερνηση ειναι μαριονετακι. Και το καλύτερο; Τα παιδια που δε θα κανω θα ερθουν σε αυτον τον κοσμο. Η κλασική δικαιολογια πλαναται. Για την εγκληματικοτητα φταινε οι ξενοι. Για την κριση οι ξενοι. Για το πουλι του γειτονα που πεσε και δεν ξαναξυπνησε, ΟΙ ΞΕΝΟΙ.
Γι' αυτό ΕΞΩ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΑΠ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Θα μπορουσα να αναλυσω το αντιρατσιστικο μου μισος αλλες 8576803 αράδες , αλλα δε θελω να κουρασω το φιλτατο αναγνωστη, αλλωστε ενας 15χρονος παπαρας επαναστατης του καναπε ειμαι.
Μπα , δεν εχει νοημα. Βαρεμαρα.
Κι ομως. Φως στον οριζοντα. :)
Τρέχω να το φτάσω , να το ρωτησω που ηταν τοσο καιρο, να τ' αγγαλιασω , να μην τ' αφησω στιγμη.
Οι παραλληλισμοι ειναι δουλεια σας , ΟΥΔΕΜΙΑ διαψευσις/ επαληθευσις επειτα απο την απομακρυνση εκ του καταστηματος.
Το μεσημέρι , έφαγα μπριαμ.
Και αποχαιρετω με ελπιδα για το τι φερνει το καλοκαιρι. Αναθεμα σας εξετασεις, τελειωστε να λευτερωθω.
Τέλος παπαρολογίας, ορκίζομαι στην ψυχή του ΒΛΟΓ μου να ειναι της προκοπης οι επομενες. Τωρα , απλα ειμαι σε κατασταση περιεργη και γλυκοπικρη. Η γλυκα τεινει να υπερισχυσει , το παρελθον να πα να γαμηθει!
Κυριακε,Μαρω, ΘΕΝΞ για την κατανοηση και τις συμβουλες. Βοηθουν. ;)
Αδραξτε.
Τρίτη 11 Μαΐου 2010
eNiMeRoCiC
Δεν έφυγα , δε με χάνετε. Μην ανησυχείτε. Η ανάρτηση / μήνα γινεται λογω έλλειψης θεμάτων και όρεξης κι έμπνευσης. Αυτό δε σημαίνει οτι ειμαι εκτος του μπλογκ ή οτι το έχω ξεχάσει. Παρακαλω δειξτε υπομονη, μαζι με ενα διαβασματακι για τις εξετασεις που έρχονται , θα τα πούμε συντόμως , ελπίζω.
Να και κατι να ακούτε όσο θα βαριεστε. Δεν ενστερνίζομαι την ιδεολογία που πρεσβεύουν. Απλά, είναι ΤΡΑΓΟΥΔΑΡΕΣ.
Πρώτο και καλύτερο αυτό , ξεκινάει στο 1:50 , προτείνω να ακούσετε και τη σούπερ μελωδία πριν.
(μην πείτε πως δε σας μερακλώνει το κεφάλι με αυτή την τρελή μελωδία και τον εμπνευστικό , γεμάτο έταση και πάθος στίχο, ειστε ΨΕΥΤΡΟΝΙΑ και σας αναλογεί ψόφος)
Δεύτερο και καλό , πολύ καλό , αλλά λιγότερο ΜΕΡΑΚΛΗΔΙΚΟ , αυτό.
Τσάο μάγκες και μάγκισσες. ;)
-Μπριζόλα
Να και κατι να ακούτε όσο θα βαριεστε. Δεν ενστερνίζομαι την ιδεολογία που πρεσβεύουν. Απλά, είναι ΤΡΑΓΟΥΔΑΡΕΣ.
Πρώτο και καλύτερο αυτό , ξεκινάει στο 1:50 , προτείνω να ακούσετε και τη σούπερ μελωδία πριν.
(μην πείτε πως δε σας μερακλώνει το κεφάλι με αυτή την τρελή μελωδία και τον εμπνευστικό , γεμάτο έταση και πάθος στίχο, ειστε ΨΕΥΤΡΟΝΙΑ και σας αναλογεί ψόφος)
Δεύτερο και καλό , πολύ καλό , αλλά λιγότερο ΜΕΡΑΚΛΗΔΙΚΟ , αυτό.
Τσάο μάγκες και μάγκισσες. ;)
-Μπριζόλα
Κυριακή 4 Απριλίου 2010
Αντίλογος
Είναι μερικά σχόλια που αξίζουν απάντηση γραμμένη ως ανάρτηση. Ίσως γιατί πρέπει να απαντηθούν εύλογα ερωτήματα , ίσως γιατί πρέπει να αντιτάξω το λόγο μου απέναντι σε κάποιες βλακείες , ίσως γιατί με τρώει ο κώλος μου να ανταπαντήσω σφοδρά απέναντι σε ό,τι διαφωνώ. Παραθέτω λοιπόν το σχόλιο στο οποίο θα απαντήσω και ξεκινώ.
"Μια χαρά τα λες αλλά στο τελευταίο διαφωνώ ΚΑΘΕΤΩΣ. Καταρχήν στο σχολείο μας μετέχουν στην παρέλαση όποιοι επιθυμούν. Και αν δηλώσεις ότι ΘΕΣ να συμμετέχεις στην παρέλαση, εκεί είναι που ΟΦΕΙΛΕΙΣ να πας. Αλλιώς ξέρω και γω να συμμετέχω μόνο στις πρόβες για να χάσω μάθημα.
Επίσης. Η παρέλαση είναι τιμητική και όποιος πραγματικά το νιώθει(άρα και συμμετέχει στην παρέλαση) νιώθει περήφανος όταν περπατεί φορώντας τα ρούχα που φέρουν τα χρώματα της χώρας μας, της σημαίας μας, και καμαρώνει καθώς τιμάει τα γεγονότα που συμβολικά τα τιμάμε την 25η Μαρτίου. Εσύ ποτέ δεν το ένιωσες, όμως δεν μπορείς να φανταστείς πόση υπερηφάνεια με γέμισε όταν σήκωσα τη σημαία στην παρέλαση στην έκτη δημοτικού. Και φαίνεται ξεχνάς, τη χαρά σου όταν (αυτό)κληρώθηκες παραστάτης τότε.
Είναι τιμή όποιων συμμετέχουν στην παρέλαση. Δεν έχει σημασία ποιον χαιρετάνε από τους πολιτικούς(εδώ που έχουμε φτάσει) άλλα έχει σημασία γιατί ενθαρύννουμε τους συμπατριώτες μας και τους θυμίζουμε ποιοι είμαστε. Γιατί τώρα, βρισκόμαστε σε δύσκολη κατάσταση, καθώς πολιορκούμαστε από παντού, είτε φταίμε, είτε δεν φταίμε, και πρέπει να μην ξεχνάμε ποιοι είμαστε. Το έθνος μας, ο λαός μας, η χώρα μας, η σημαία μας, μας καλεί να της δώσουμε θάρρος όταν απειλείται η εθνικότητά μας από τόσους μετανάστες, όταν απειλείται η γλώσσα μας από εμάς τους ίδιους, όταν χάνουμε την εμπιστοσύνη των άλλων χωρών εξαιτίας δικών μας λαθών. Τώρα είναι που χρειάζεται ο λαός τέτοιες κινήσεις όπως η παρέλαση την ημέρα της εθνικής μας γιορτής.
Δεν χαιρετάμε τους πολιτικάντες, χαιρετάμε την πατρίδα μας. Χαιρετάμε τους γονείς μας που στέκονται υπερήφανοι και καμαρώνουν τα παιδιά τους.
Τέλος, μην ξεχνάς, ότι η 25η Μαρτίου είναι διπλή γιορτή, καθώς γιορτάζουμε και τον Ευαγγελισμό της Παναγίας μας. Δες το λοιπόν, σαν τιμή στην Παναγία. "
Και απαντώ εγώ:
Η ωμή αυτή εθνικόκαυλη περηφάνια που προκύπτει από την παρέλαση δε μου προκαλείται εμένα. Αν εσένα σου προκαλείται , δικαίωμά σου , δε μπορείς να μιλάς έτσι όμως γενικά για όλους. Η έπαρση της σημαίας τώρα πια δε θα μπορούσε να μου προκαλέσει κάποιου είδους περηφάνια , μόνο σκεπτικισμό για το πόσο βοηθάω την πατρίδα μου σηκώνοντας τη σημαία σε μια ασήμαντη παρελασούλα που περιλαμβάνει, εκτός από σχολεία , ΚΑΠΗ , αθλητικούς συλλόγους της πλάκας και μη , συλλόγους πάσης φύσεως , ιδρύματα και πάει λέγοντας. Ομολογώ , βέβαια, πως ως μικρό 11χρονο , μπολιασμένο με αρκετή δόση εθνικισμού από ΜΜΕ και οικογένεια , κωλοχάρηκα όταν αυτοκληρώθηκα παπαραστάτης στην 6η δημοτικού. Θυμάμαι ποιου είδους περηφάνια ένοιωσα πολύ καλά. Τώρα πλέον , έχοντας συνειδητοποιηθεί σε κάποιο βαθμό και διαθέτοντας μια χ κριτική ικανότητα , μπορώ σίγουρα να εγγυηθώ πως δε θα ένοιωθα την ίδια έξαψη επ'ουδενί. Κατά πάσα πιθανότητα δε θα παρέλαυνα καν.
Δεύτερο πράμα. Για ποια τιμή, για ποιο εαυτό να θυμήσουμε ότι είμαστε; Εκτός του οτι η παρέλαση δεν εξυπηρετεί κανέναν από αυτούς τους σκοπούς, κάτι που δε με απασχολεί , λες βλακείες οσον αφορά τις απειλές. Απειλές ; Πού; Το οτι έρχονται μετανάστες εσύ το καταλογίζεις ως απειλή; Προσωπικά (να , είδες , δε μπαίνω στο τρυπάκι των γενικεύσεων που εύκολα έχεις μπει) θεωρώ την έλευση των μεταναστών διόλου απειλητική προς εμένα και την Ελλάδα. Ποια καθαρότητα εθνικότητας να κρατήσουμε , σοβαρολογείς τώρα; Γιατί, ποιος Έλληνας μπορεί με σιγουριά να πει οτι ειναι απόγονος των Δωριέων, των Ιόνων και των λοιπών ελληνικών φυλών; Μήπως αυτό με την εθνοτική καθαρότητα είναι μούφα; Κι αν δεν είναι , ποιους θα έπρεπε να θεωρήσουμε ως καθαρούς Έλληνες; Θεωρητικά , οι μόνοι καθαροί έλληνες θα μπορούσαν να θεωρηθούν οι Πελάσγοι και οι Ετεοκρήτες , όλοι οι υπόλοιποι είναι φύλα που κατέβηκαν από το βορρά και εκπολιτίστηκαν. Ποιους να θεωρήσουμε έλληνες λοιπόν; Και πες οτι θεωρούμε έλληνες τα φύλα που κατέβηκαν και εκπολιτίστηκαν. Από το -500 ξέρεις τι αλλαγές έχουν γίνει , τι κατακτητές και λαοί έχουν περάσει; Απαριθμώ μερικούς. Ιλλυριοι , Ρωμαίοι, Μακεδόνες, Πέρσες , Τούρκοι , Άραβες , Αιγύπτιοι, Φράγκοι, Ενετοί, Θράκες , Κέλτες , Σλάβοι, Ρομα. Όλοι τους σε μεγάλους αριθμούς. Είναι δυνατόν (έστω οτι η βλακεία θεωρία περί "καθαρότητας του αίματος" ισχύει) να έχει μείνει μια φυλή καθαρή έπειτα από όλο αυτό το συρφετό;
Και έρχεσαι εσύ τώρα και μου λες οτι θα αλλοιωθούμε από τους μετανάστες. Κολοκύθια, όπως αφομοιώθηκαν ρομα , τουρκοι , σλαβοι κι αρβανίτες , έτσι θα αφομοιωθούν κι αυτοί. Παράδειγμα, η Αθήνα του 1830. Ένα λασποχώρι κατοικούμενο από αλβανόφωνους ρωμιούς. Τι έγινε τώρα; Βλέπεις. Βρες μου αλβανόφωνο εξαιρώντας τους μετανάστες.
Ο ελληνισμός έχει καταφέρει να επιβληθεί έναντι ΟΛΩΝ αυτών που αρίθμησα. Όχι γιατί προστατεύτηκε από παρελάσεις και όπλα, αλλά γιατί από μόνος του επιβλήθηκε λόγω ποιότητας. Δουλειά μας είναι να διατηρήσουμε λοιπόν αυτή την ποιότητα (πράγμα που δεν κάνουμε) και να χέσουμε όπλα, τσαμπουκάδες και μαλακίες (πράγμα που ΔΕΝ κάνουμε).
Και τι σε κάνει να νομίζεις οτι ενας ανοικτόμυαλος νέος (κι όχι η γριά που θα τρέξει να χειροκροτήσει, αυτή δεν κρατάει το μέλλον της χώρας στα χερια της) θα περηφανευτεί βλέποντας ΜΑΘΗΤΙΚΗ παρέλαση;
Εν ολίγοις , περιμένεις από μια παρέλαση να μας κάνει να ανακτήσουμε την περηφάνια μας και να νοιαστούμε για τη χώρα μας ; Προσωπικά , την περηφάνια μου θα την ανακτούσα πιο πολύ , αν αύριο σύσσωμος ο ελληνικός λαός πετούσε κάτω τα μεγάλα κεφάλια , μοίραζε την περιουσία τους , διέλυε τις τράπεζες για να πληρώσει το εθνικό χρέος και ξεκινούσε τα πάντα από το μηδέν , με το δημόσιο τομέα να απασχολεί το 30% των εργαζομένων που έχει τώρα, παρά αμα δω μια παρέλαση με 10 μαθητούδια να παρελαύνουν και μετά να πάω σπίτι και να κωλοχαρώ για κάτι τόσο εφήμερο.
Γενικά , δεν ξέρω τι σε έχει πιάσει τον τελευταίο καιρό (και τη Μαρία , όλως παραδόξως, μια φορά στο μεσεν άρχισε και μου έλεγε κάτι τέτοια , τόσο που πίστεψα αμέσως το απιστεύτως σοφό ρητό "Όποιος σπέρνει φόβο θερίζει οργή" ) με αυτά τα εθνικοκαυλικά, ο πατριωτισμός δεν έχει να κάνει με παρελάσεις και όπλα και τσαμπουκάδες και μίσος για τα γειτονικά κράτη. Και στο e-parea είχες κάνει ένα παρόμοιο σχόλιο και με ανησύχησε κάπως, δεν ξέρω, δε θεωρώ όλο αυτό κατάλληλο πράμα για να παίζεις μαζί του.
Τέλος , θέλω να αναφερθώ στην έννοια του κράτους , του έθνους και του λαού. Κράτος θεωρώ τον πλέον κατάλληλο όρο για να περιγραφεί το όνομα κάθε σύγχρονης κρατικής οντότητας. Έθνος είναι πολύ ουτοπικό και μη ρεαλιστικό. Έθνος σημαίνει κράτος που κατοικείται από μια εθνική ομάδα, πράγμα που δεν υφίσταται πια. Ειδικά για την Ελλάδα, δε μπορείς να πεις κάτι τέτοιο , είμαστε μείγμα πολιτισμών και λαών, καλό ή κακό , πρέπει να το καθορίσουμε οι ίδιοι. Λαός , δε θα πρέπει να υφίσταται κατά τη γνώμη μου. Ο χωρισμός σε λαούς μόνο μίσος και κακία σπέρνει μεταξύ του κόσμου. Όλοι άνθρωποι δεν είμαστε; Για τους επιστήμονες , που είναι η μόνη αξιόπιστη πηγή, είμαστε όλοι homo sapiens sapiens.
Υγ. Χρήσιμο είναι , εκτός του ανοικτού μυαλού , να απαντήσεις σε ανάρτηση , τα σχόλια ειναι δυσανάγνωστα και βαρετά.
Υγ2. Άργησα λίγο , αλλά βρήκα το θάρρος και το χρόνο σήμερα , ώστε να το κάνω.
"Μια χαρά τα λες αλλά στο τελευταίο διαφωνώ ΚΑΘΕΤΩΣ. Καταρχήν στο σχολείο μας μετέχουν στην παρέλαση όποιοι επιθυμούν. Και αν δηλώσεις ότι ΘΕΣ να συμμετέχεις στην παρέλαση, εκεί είναι που ΟΦΕΙΛΕΙΣ να πας. Αλλιώς ξέρω και γω να συμμετέχω μόνο στις πρόβες για να χάσω μάθημα.
Επίσης. Η παρέλαση είναι τιμητική και όποιος πραγματικά το νιώθει(άρα και συμμετέχει στην παρέλαση) νιώθει περήφανος όταν περπατεί φορώντας τα ρούχα που φέρουν τα χρώματα της χώρας μας, της σημαίας μας, και καμαρώνει καθώς τιμάει τα γεγονότα που συμβολικά τα τιμάμε την 25η Μαρτίου. Εσύ ποτέ δεν το ένιωσες, όμως δεν μπορείς να φανταστείς πόση υπερηφάνεια με γέμισε όταν σήκωσα τη σημαία στην παρέλαση στην έκτη δημοτικού. Και φαίνεται ξεχνάς, τη χαρά σου όταν (αυτό)κληρώθηκες παραστάτης τότε.
Είναι τιμή όποιων συμμετέχουν στην παρέλαση. Δεν έχει σημασία ποιον χαιρετάνε από τους πολιτικούς(εδώ που έχουμε φτάσει) άλλα έχει σημασία γιατί ενθαρύννουμε τους συμπατριώτες μας και τους θυμίζουμε ποιοι είμαστε. Γιατί τώρα, βρισκόμαστε σε δύσκολη κατάσταση, καθώς πολιορκούμαστε από παντού, είτε φταίμε, είτε δεν φταίμε, και πρέπει να μην ξεχνάμε ποιοι είμαστε. Το έθνος μας, ο λαός μας, η χώρα μας, η σημαία μας, μας καλεί να της δώσουμε θάρρος όταν απειλείται η εθνικότητά μας από τόσους μετανάστες, όταν απειλείται η γλώσσα μας από εμάς τους ίδιους, όταν χάνουμε την εμπιστοσύνη των άλλων χωρών εξαιτίας δικών μας λαθών. Τώρα είναι που χρειάζεται ο λαός τέτοιες κινήσεις όπως η παρέλαση την ημέρα της εθνικής μας γιορτής.
Δεν χαιρετάμε τους πολιτικάντες, χαιρετάμε την πατρίδα μας. Χαιρετάμε τους γονείς μας που στέκονται υπερήφανοι και καμαρώνουν τα παιδιά τους.
Τέλος, μην ξεχνάς, ότι η 25η Μαρτίου είναι διπλή γιορτή, καθώς γιορτάζουμε και τον Ευαγγελισμό της Παναγίας μας. Δες το λοιπόν, σαν τιμή στην Παναγία. "
Και απαντώ εγώ:
Η ωμή αυτή εθνικόκαυλη περηφάνια που προκύπτει από την παρέλαση δε μου προκαλείται εμένα. Αν εσένα σου προκαλείται , δικαίωμά σου , δε μπορείς να μιλάς έτσι όμως γενικά για όλους. Η έπαρση της σημαίας τώρα πια δε θα μπορούσε να μου προκαλέσει κάποιου είδους περηφάνια , μόνο σκεπτικισμό για το πόσο βοηθάω την πατρίδα μου σηκώνοντας τη σημαία σε μια ασήμαντη παρελασούλα που περιλαμβάνει, εκτός από σχολεία , ΚΑΠΗ , αθλητικούς συλλόγους της πλάκας και μη , συλλόγους πάσης φύσεως , ιδρύματα και πάει λέγοντας. Ομολογώ , βέβαια, πως ως μικρό 11χρονο , μπολιασμένο με αρκετή δόση εθνικισμού από ΜΜΕ και οικογένεια , κωλοχάρηκα όταν αυτοκληρώθηκα παπαραστάτης στην 6η δημοτικού. Θυμάμαι ποιου είδους περηφάνια ένοιωσα πολύ καλά. Τώρα πλέον , έχοντας συνειδητοποιηθεί σε κάποιο βαθμό και διαθέτοντας μια χ κριτική ικανότητα , μπορώ σίγουρα να εγγυηθώ πως δε θα ένοιωθα την ίδια έξαψη επ'ουδενί. Κατά πάσα πιθανότητα δε θα παρέλαυνα καν.
Δεύτερο πράμα. Για ποια τιμή, για ποιο εαυτό να θυμήσουμε ότι είμαστε; Εκτός του οτι η παρέλαση δεν εξυπηρετεί κανέναν από αυτούς τους σκοπούς, κάτι που δε με απασχολεί , λες βλακείες οσον αφορά τις απειλές. Απειλές ; Πού; Το οτι έρχονται μετανάστες εσύ το καταλογίζεις ως απειλή; Προσωπικά (να , είδες , δε μπαίνω στο τρυπάκι των γενικεύσεων που εύκολα έχεις μπει) θεωρώ την έλευση των μεταναστών διόλου απειλητική προς εμένα και την Ελλάδα. Ποια καθαρότητα εθνικότητας να κρατήσουμε , σοβαρολογείς τώρα; Γιατί, ποιος Έλληνας μπορεί με σιγουριά να πει οτι ειναι απόγονος των Δωριέων, των Ιόνων και των λοιπών ελληνικών φυλών; Μήπως αυτό με την εθνοτική καθαρότητα είναι μούφα; Κι αν δεν είναι , ποιους θα έπρεπε να θεωρήσουμε ως καθαρούς Έλληνες; Θεωρητικά , οι μόνοι καθαροί έλληνες θα μπορούσαν να θεωρηθούν οι Πελάσγοι και οι Ετεοκρήτες , όλοι οι υπόλοιποι είναι φύλα που κατέβηκαν από το βορρά και εκπολιτίστηκαν. Ποιους να θεωρήσουμε έλληνες λοιπόν; Και πες οτι θεωρούμε έλληνες τα φύλα που κατέβηκαν και εκπολιτίστηκαν. Από το -500 ξέρεις τι αλλαγές έχουν γίνει , τι κατακτητές και λαοί έχουν περάσει; Απαριθμώ μερικούς. Ιλλυριοι , Ρωμαίοι, Μακεδόνες, Πέρσες , Τούρκοι , Άραβες , Αιγύπτιοι, Φράγκοι, Ενετοί, Θράκες , Κέλτες , Σλάβοι, Ρομα. Όλοι τους σε μεγάλους αριθμούς. Είναι δυνατόν (έστω οτι η βλακεία θεωρία περί "καθαρότητας του αίματος" ισχύει) να έχει μείνει μια φυλή καθαρή έπειτα από όλο αυτό το συρφετό;
Και έρχεσαι εσύ τώρα και μου λες οτι θα αλλοιωθούμε από τους μετανάστες. Κολοκύθια, όπως αφομοιώθηκαν ρομα , τουρκοι , σλαβοι κι αρβανίτες , έτσι θα αφομοιωθούν κι αυτοί. Παράδειγμα, η Αθήνα του 1830. Ένα λασποχώρι κατοικούμενο από αλβανόφωνους ρωμιούς. Τι έγινε τώρα; Βλέπεις. Βρες μου αλβανόφωνο εξαιρώντας τους μετανάστες.
Ο ελληνισμός έχει καταφέρει να επιβληθεί έναντι ΟΛΩΝ αυτών που αρίθμησα. Όχι γιατί προστατεύτηκε από παρελάσεις και όπλα, αλλά γιατί από μόνος του επιβλήθηκε λόγω ποιότητας. Δουλειά μας είναι να διατηρήσουμε λοιπόν αυτή την ποιότητα (πράγμα που δεν κάνουμε) και να χέσουμε όπλα, τσαμπουκάδες και μαλακίες (πράγμα που ΔΕΝ κάνουμε).
Και τι σε κάνει να νομίζεις οτι ενας ανοικτόμυαλος νέος (κι όχι η γριά που θα τρέξει να χειροκροτήσει, αυτή δεν κρατάει το μέλλον της χώρας στα χερια της) θα περηφανευτεί βλέποντας ΜΑΘΗΤΙΚΗ παρέλαση;
Εν ολίγοις , περιμένεις από μια παρέλαση να μας κάνει να ανακτήσουμε την περηφάνια μας και να νοιαστούμε για τη χώρα μας ; Προσωπικά , την περηφάνια μου θα την ανακτούσα πιο πολύ , αν αύριο σύσσωμος ο ελληνικός λαός πετούσε κάτω τα μεγάλα κεφάλια , μοίραζε την περιουσία τους , διέλυε τις τράπεζες για να πληρώσει το εθνικό χρέος και ξεκινούσε τα πάντα από το μηδέν , με το δημόσιο τομέα να απασχολεί το 30% των εργαζομένων που έχει τώρα, παρά αμα δω μια παρέλαση με 10 μαθητούδια να παρελαύνουν και μετά να πάω σπίτι και να κωλοχαρώ για κάτι τόσο εφήμερο.
Γενικά , δεν ξέρω τι σε έχει πιάσει τον τελευταίο καιρό (και τη Μαρία , όλως παραδόξως, μια φορά στο μεσεν άρχισε και μου έλεγε κάτι τέτοια , τόσο που πίστεψα αμέσως το απιστεύτως σοφό ρητό "Όποιος σπέρνει φόβο θερίζει οργή" ) με αυτά τα εθνικοκαυλικά, ο πατριωτισμός δεν έχει να κάνει με παρελάσεις και όπλα και τσαμπουκάδες και μίσος για τα γειτονικά κράτη. Και στο e-parea είχες κάνει ένα παρόμοιο σχόλιο και με ανησύχησε κάπως, δεν ξέρω, δε θεωρώ όλο αυτό κατάλληλο πράμα για να παίζεις μαζί του.
Τέλος , θέλω να αναφερθώ στην έννοια του κράτους , του έθνους και του λαού. Κράτος θεωρώ τον πλέον κατάλληλο όρο για να περιγραφεί το όνομα κάθε σύγχρονης κρατικής οντότητας. Έθνος είναι πολύ ουτοπικό και μη ρεαλιστικό. Έθνος σημαίνει κράτος που κατοικείται από μια εθνική ομάδα, πράγμα που δεν υφίσταται πια. Ειδικά για την Ελλάδα, δε μπορείς να πεις κάτι τέτοιο , είμαστε μείγμα πολιτισμών και λαών, καλό ή κακό , πρέπει να το καθορίσουμε οι ίδιοι. Λαός , δε θα πρέπει να υφίσταται κατά τη γνώμη μου. Ο χωρισμός σε λαούς μόνο μίσος και κακία σπέρνει μεταξύ του κόσμου. Όλοι άνθρωποι δεν είμαστε; Για τους επιστήμονες , που είναι η μόνη αξιόπιστη πηγή, είμαστε όλοι homo sapiens sapiens.
Υγ. Χρήσιμο είναι , εκτός του ανοικτού μυαλού , να απαντήσεις σε ανάρτηση , τα σχόλια ειναι δυσανάγνωστα και βαρετά.
Υγ2. Άργησα λίγο , αλλά βρήκα το θάρρος και το χρόνο σήμερα , ώστε να το κάνω.
Τρίτη 23 Μαρτίου 2010
Εθνική γιορτή, παρελάσεις εθνικοφροσύνη και ΨΗΛΑ ΤΑ ΣΤΗΘΙΑ.
Παρακολουθώ την όλη κατάσταση στο σχολείο μου με τη γιορτή της 25ης μαρτίου από κοντά , μια και μετέχω σ' αυτήν, και έχω εξάγει αρκετά και μπόλικα συμπεράσματα , άσχετο που δε μιλάω και κάνω τον Κινέζο για να μη δυσαρεστήσω καθηγητές που συμπαθώ και με έχουν καλύψει-στηρίξει απείρως άφθονες φορές.
Θέλω να ξεκινήσω από την καπήλευση των επαναστατών και της επανάστασης από τους σύγχρονους εθνικόφρονες πατριώτες. Βρίσκουν ευκαιρία τώρα να διεισδύσουν στα ανοικτά κεφάλια των ανήλικων μαθητών , βασιζόμενοι στην επανάσταση και στις θυσίες του (απογόνου του Περικλή) Καραϊσκάκη και του (απογόνου του Μιλτιάδη) Κολοκοτρώνη, για να στηρίξουν τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες τους για ελληνική μακεδονία , κύπρο , θράκη , ήπειρο , ιόνια νησιά , αθήνα , πάτρα , θεσσαλονίκη κτλ.
Θέλω να συνεχίσω με την αίσθηση περί ενδοξου ρόλου της εκκλησίας. Εκτός του μύθου του κρυφού σχολειού , που σκόπιμα συντηρείται , υπάρχουν ένα σωρό άλλα μυθεύματα. Ο παλαιών πατρών Γερμανός ΔΕΝ εβλόγησε την επανάσταση παρά μόνο οταν είδε οτι πηγαινε να επιτύχει, δεν ήταν χαζός να ρισκάρει το κεφάλι του. Οι μόνοι παπάδες που βοήθησαν ήταν άσημοι πολεμιστές , που δεν κοκκορεύτηκαν ποτέ. Εξαίρεση αποτελεί ο παπαφλέσσας , που βέβαια στο τέλος την είδε λίγο κάπως , αλλά νταξ, το παρακάμπτουμε δαύτο.
Αναγαίο θεωρώ να αναφέρω και να υπενθυμίσω στους φασιστοειδείς ότι οι περισσότεροι αγωνιστές ΔΕΝ ήταν έλληνες. Το μεγαλύτερό τους ποσοστό ήταν Αρβανίτες (αλβανοί ) στην καταγωγή. Αυτό όμως δεν τους εμπόδισε να πολεμήσουν για την ελευθερία τους , ούτε να ενστερνιστούν μέρος του αρχαίου ελληνικού πνεύματος και να πεθάνουν γι' αυτό.
Τέλος, αυτό πάει στους καθηγητές μου, δε μπορώ να καταλάβω τι σχέση έχει η Βεργίνα , η Κνωσσός , η Φαιστός , οι Δελφοί και άλλα τέτοια με την επανάσταση στο μωριά και τη ρούμελη. Θα το χαρακτήριζα ως epic fail σκηνικό για γορτή εθνικής επετείου, αλλά δε μίλησα για να μην προσβάλλω.
Στο θέμα των μαθητικών παρελάσεων , δε βλέπω πως αυτές αποτίουν φόρο τιμής στους αγωνιστές. Ίσα ίσα , που ο φασιστικός αυτός θεσμός (τον εισήγαγε ο μεταξάς και η ΕΟΝ του) καταπατά τις δημοκρατικές και τις ελεύθερες αξίες, ειδικά όταν γίνεται εξαναγκασμός μαθητών να μετάσχουν σε αυτές. Θα πρότεινα να περιοριζόμαστε στις επετείακές εορτές. Η πασαρέλα - παράτα σε βήμα και ο χαιρετισμός στον κάθε τυρόβλαχο δήμαρχο / επίσημο της κακιάς του ώρας ΔΕΝ είναι τρόπος να θυμηθούμε πώς κάποιοι άνθρωποι πολέμησαν και σκοτώθηκαν για να ελευθερωθούν.
Θέλω να ξεκινήσω από την καπήλευση των επαναστατών και της επανάστασης από τους σύγχρονους εθνικόφρονες πατριώτες. Βρίσκουν ευκαιρία τώρα να διεισδύσουν στα ανοικτά κεφάλια των ανήλικων μαθητών , βασιζόμενοι στην επανάσταση και στις θυσίες του (απογόνου του Περικλή) Καραϊσκάκη και του (απογόνου του Μιλτιάδη) Κολοκοτρώνη, για να στηρίξουν τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες τους για ελληνική μακεδονία , κύπρο , θράκη , ήπειρο , ιόνια νησιά , αθήνα , πάτρα , θεσσαλονίκη κτλ.
Θέλω να συνεχίσω με την αίσθηση περί ενδοξου ρόλου της εκκλησίας. Εκτός του μύθου του κρυφού σχολειού , που σκόπιμα συντηρείται , υπάρχουν ένα σωρό άλλα μυθεύματα. Ο παλαιών πατρών Γερμανός ΔΕΝ εβλόγησε την επανάσταση παρά μόνο οταν είδε οτι πηγαινε να επιτύχει, δεν ήταν χαζός να ρισκάρει το κεφάλι του. Οι μόνοι παπάδες που βοήθησαν ήταν άσημοι πολεμιστές , που δεν κοκκορεύτηκαν ποτέ. Εξαίρεση αποτελεί ο παπαφλέσσας , που βέβαια στο τέλος την είδε λίγο κάπως , αλλά νταξ, το παρακάμπτουμε δαύτο.
Αναγαίο θεωρώ να αναφέρω και να υπενθυμίσω στους φασιστοειδείς ότι οι περισσότεροι αγωνιστές ΔΕΝ ήταν έλληνες. Το μεγαλύτερό τους ποσοστό ήταν Αρβανίτες (αλβανοί ) στην καταγωγή. Αυτό όμως δεν τους εμπόδισε να πολεμήσουν για την ελευθερία τους , ούτε να ενστερνιστούν μέρος του αρχαίου ελληνικού πνεύματος και να πεθάνουν γι' αυτό.
Τέλος, αυτό πάει στους καθηγητές μου, δε μπορώ να καταλάβω τι σχέση έχει η Βεργίνα , η Κνωσσός , η Φαιστός , οι Δελφοί και άλλα τέτοια με την επανάσταση στο μωριά και τη ρούμελη. Θα το χαρακτήριζα ως epic fail σκηνικό για γορτή εθνικής επετείου, αλλά δε μίλησα για να μην προσβάλλω.
Στο θέμα των μαθητικών παρελάσεων , δε βλέπω πως αυτές αποτίουν φόρο τιμής στους αγωνιστές. Ίσα ίσα , που ο φασιστικός αυτός θεσμός (τον εισήγαγε ο μεταξάς και η ΕΟΝ του) καταπατά τις δημοκρατικές και τις ελεύθερες αξίες, ειδικά όταν γίνεται εξαναγκασμός μαθητών να μετάσχουν σε αυτές. Θα πρότεινα να περιοριζόμαστε στις επετείακές εορτές. Η πασαρέλα - παράτα σε βήμα και ο χαιρετισμός στον κάθε τυρόβλαχο δήμαρχο / επίσημο της κακιάς του ώρας ΔΕΝ είναι τρόπος να θυμηθούμε πώς κάποιοι άνθρωποι πολέμησαν και σκοτώθηκαν για να ελευθερωθούν.
Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010
Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010
Γεγονότα και εξελίξεις.
Καιρός πέρασε από την τελευταία φορά που έγραψα εδώ. Άλλαξαν τόσα πολλά, σε τόσο λίγο.
Βασικά τώρα που το σκέφτομαι , μαλακία έκανα που ξεκίνησα την ανάρτηση , ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι δεν έχω τι να γράψω.
Οπότε θα τα πούμε όταν θα μπορέσω να γράψω χωρίς να κλαίω σα μπέμπης.
Μέχρι τότε , γεια σας. :)
Βασικά τώρα που το σκέφτομαι , μαλακία έκανα που ξεκίνησα την ανάρτηση , ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι δεν έχω τι να γράψω.
Οπότε θα τα πούμε όταν θα μπορέσω να γράψω χωρίς να κλαίω σα μπέμπης.
Μέχρι τότε , γεια σας. :)
Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010
Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010
Μαλάκες φάτε ξύλο να γουστάρωμε.
Καλή χρονια και λοιπά. Ποτέ δεν ήμουν των ευχών , τώρα θα γίνω; Όλοι εύχονται , κοιτώ σα χάνος εγώ. Καιρό έχω να γράψω , μάλλον δεν είχα και κάτι το ιδιαίτερο να πω. Περάσανε οι διακοπές και μπλα μπλα. Εγώ και πάλι δεν κατάλαβα τίποτα. Γενικά δεν καταλαβαίνω τίποτα. Νοιώθω τα πάντα να περνάνε από γύρω και να μη με αγγίζει τίποτα. Ή σχεδόν τίποτα.
Εν πάσει περιπτώσει.
Βαριέμαι αφόρητα , δεν αντέχω άλλο αυτή τη ρουτίνα. Σα να είναι όλα προδιαγεγγραμμένα , προκαθορισμένα. Θέλω να ξεφύγω ανάθεμα πια. Αυτές οι διακοπές μάλλον πιο πολύ με κούρασαν παρά με ξεκούρασαν. Επέστρεψα στο σχολείο ακόμα πιο βαρεμένος. Τόσο βαρεμένος που δεν την παλεύω. Ευτυχώς κάνουμε καμιά μαλακία στην τάξη , περνάει λίγο η ώρα, γελάμε λιγάκι , γιατί αν ήταν να προσέχω τα μαθήματα χέσε μέσα. Παλιά είχα την αίσθηση αυτή της υποχρέωσης , εδώ και περιπου εναμιση χρόνο μου έχει φύγει. Δε ντρέπομαι πια που είμαι αδιάβαστος σε καθημερινή βάση. Στην καλύτερη να κοιτάξω κανε αρχαίο , κανε μαθηματικο μη μεινω πισω εντελως.
Αναγκάζομαι να πηγαίνω στα αγγλικά , έχοντας τους μεγαλύτερους βαθμούς στην τάξη μου χωρίς να ανοίγω καν βιβλίο. Δεν πέφτω ποτέ κάτω από 80% και το lower το θεωρώ (και ειναι) σχεδόν δεδομένο. Τι να κάνω όμως , δεν το λέω στους δικούς μου , δε θα με πάρουν στα σοβαρά. Άντε να καταλάβουν ότι μπορώ άνετα να κάνω συζήτηση περί ιστορίας, ίσως πολιτικής και να ταπώσω Βρετανό , άντε να τους πείσω πως όταν βαριέμαι την ελληνική τιβι βάζω CNN και βλέπω στο μικρό σαραβαλάκι τηλεόραση του δωματίου μου , πιάνοντας ακόμα και τον πιο κρυμμένο όρο.
Έχω βαρεθεί σχεδόν τα πάντα , μόνο οι άνθρωποι με ευχαριστούν πια και το γράψιμο. Έχω πια βαρεθεί οτιδήποτε ψηφιακό ή χάρτινο.
Βαριέμαι σπίτι μου, γενικά βαριέμαι. Όλο τα ίδια και τα ίδια , ακόμα και τις εποχές που υπάρχουν για να σπάνε τη μονοτονία , κι αυτές ίδιες η μια με την άλλη έχουν καταντήσει.
Θα το αλλάξω αυτό το τελευταίο , δε θα μου βγει σε καλό.
Με προβληματίζει η συμπεριφορά της , προαισθάνομαι πως μπόλικα πράματα θα αλλάξουν άρδην, δε με νοιάζει αυτό, καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται. Λυπάμαι μονάχα που δε με κατανοεί κανείς.
Και μέσα σε όλα αυτά έχεις και τους δικούς σου με τη λογική του αποφασίζομεν και διατάζομεν , που δεν κάθονται να σε ακούσουν και να σε καταλάβουν ποτέ (εμμονές , ξεροκεφαλιές και ελιτισμοί της κακιάς ώρας) , παρά αναλώνονται σε υπερπροστατευτικότητες βαφτισμένες "ιδεολογία" (του μακάκα)
που απλά βασίζονται σε ηλίθια στερεότυπα περασμένων δεκαετιών , σε φασιστικές αρλουμπίτσες που κάλλιστα θα έλεγε και ένας οποιοσδήποτε προπαππος μου.
(ο οποίος βέβαια θα 'χε και το ελαφρυντικό ότι πολέμησε σε μια πίνδο και μια κρήτη, σε αντίθεση με τα εγγόνια του που απλά βολεύτηκαν και θρονιάστηκαν και μετά το παίζουν ιστορία)
Και εν μέσω αυτής της καταιγίδας που γοργά έρχεται, έρχονται και τα διαγωνίσματα του δευτέρου τριμήνου. ΑΡΧΙΔΙΑ. Λεπτό δε θα διαβάσω , στα διαλα πια.
Κάτι τελευταίο.
Κατάλαβα πως αλλάζω με γοργούς ρυθμούς , από την αρχή του Δεκέμβρη και μετά. Από μέρα σε μέρα νοιώθω να γερνώ , να αλλάζω, πιάνω τον εαυτό μου να κάνει σκέψεις με απίστευτα μεγαλίστικη λογική , λογική την οποία δεν είχα καν φανταστεί ότι μπορούσα να υιοθετήσω.
Δε μου αρέσει αυτό , το υπομένω ωστόσο. Δεν ξέρω αν οι γύρω μου θα το υπομείνουν όμως. Και δεν αφορά τους γονείς μου αυτή η πρόταση.
Μπριζόλα ;
Εν πάσει περιπτώσει.
Βαριέμαι αφόρητα , δεν αντέχω άλλο αυτή τη ρουτίνα. Σα να είναι όλα προδιαγεγγραμμένα , προκαθορισμένα. Θέλω να ξεφύγω ανάθεμα πια. Αυτές οι διακοπές μάλλον πιο πολύ με κούρασαν παρά με ξεκούρασαν. Επέστρεψα στο σχολείο ακόμα πιο βαρεμένος. Τόσο βαρεμένος που δεν την παλεύω. Ευτυχώς κάνουμε καμιά μαλακία στην τάξη , περνάει λίγο η ώρα, γελάμε λιγάκι , γιατί αν ήταν να προσέχω τα μαθήματα χέσε μέσα. Παλιά είχα την αίσθηση αυτή της υποχρέωσης , εδώ και περιπου εναμιση χρόνο μου έχει φύγει. Δε ντρέπομαι πια που είμαι αδιάβαστος σε καθημερινή βάση. Στην καλύτερη να κοιτάξω κανε αρχαίο , κανε μαθηματικο μη μεινω πισω εντελως.
Αναγκάζομαι να πηγαίνω στα αγγλικά , έχοντας τους μεγαλύτερους βαθμούς στην τάξη μου χωρίς να ανοίγω καν βιβλίο. Δεν πέφτω ποτέ κάτω από 80% και το lower το θεωρώ (και ειναι) σχεδόν δεδομένο. Τι να κάνω όμως , δεν το λέω στους δικούς μου , δε θα με πάρουν στα σοβαρά. Άντε να καταλάβουν ότι μπορώ άνετα να κάνω συζήτηση περί ιστορίας, ίσως πολιτικής και να ταπώσω Βρετανό , άντε να τους πείσω πως όταν βαριέμαι την ελληνική τιβι βάζω CNN και βλέπω στο μικρό σαραβαλάκι τηλεόραση του δωματίου μου , πιάνοντας ακόμα και τον πιο κρυμμένο όρο.
Έχω βαρεθεί σχεδόν τα πάντα , μόνο οι άνθρωποι με ευχαριστούν πια και το γράψιμο. Έχω πια βαρεθεί οτιδήποτε ψηφιακό ή χάρτινο.
Βαριέμαι σπίτι μου, γενικά βαριέμαι. Όλο τα ίδια και τα ίδια , ακόμα και τις εποχές που υπάρχουν για να σπάνε τη μονοτονία , κι αυτές ίδιες η μια με την άλλη έχουν καταντήσει.
Θα το αλλάξω αυτό το τελευταίο , δε θα μου βγει σε καλό.
Με προβληματίζει η συμπεριφορά της , προαισθάνομαι πως μπόλικα πράματα θα αλλάξουν άρδην, δε με νοιάζει αυτό, καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται. Λυπάμαι μονάχα που δε με κατανοεί κανείς.
Και μέσα σε όλα αυτά έχεις και τους δικούς σου με τη λογική του αποφασίζομεν και διατάζομεν , που δεν κάθονται να σε ακούσουν και να σε καταλάβουν ποτέ (εμμονές , ξεροκεφαλιές και ελιτισμοί της κακιάς ώρας) , παρά αναλώνονται σε υπερπροστατευτικότητες βαφτισμένες "ιδεολογία" (του μακάκα)
που απλά βασίζονται σε ηλίθια στερεότυπα περασμένων δεκαετιών , σε φασιστικές αρλουμπίτσες που κάλλιστα θα έλεγε και ένας οποιοσδήποτε προπαππος μου.
(ο οποίος βέβαια θα 'χε και το ελαφρυντικό ότι πολέμησε σε μια πίνδο και μια κρήτη, σε αντίθεση με τα εγγόνια του που απλά βολεύτηκαν και θρονιάστηκαν και μετά το παίζουν ιστορία)
Και εν μέσω αυτής της καταιγίδας που γοργά έρχεται, έρχονται και τα διαγωνίσματα του δευτέρου τριμήνου. ΑΡΧΙΔΙΑ. Λεπτό δε θα διαβάσω , στα διαλα πια.
Κάτι τελευταίο.
Κατάλαβα πως αλλάζω με γοργούς ρυθμούς , από την αρχή του Δεκέμβρη και μετά. Από μέρα σε μέρα νοιώθω να γερνώ , να αλλάζω, πιάνω τον εαυτό μου να κάνει σκέψεις με απίστευτα μεγαλίστικη λογική , λογική την οποία δεν είχα καν φανταστεί ότι μπορούσα να υιοθετήσω.
Δε μου αρέσει αυτό , το υπομένω ωστόσο. Δεν ξέρω αν οι γύρω μου θα το υπομείνουν όμως. Και δεν αφορά τους γονείς μου αυτή η πρόταση.
Μπριζόλα ;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)