Είναι 4 παρά 3 λεπτά. Είμαι στη βεράντα με το λάπτοπ και δεν ξερω κι εγώ τι κάνω. Η μανα μου τελειωνει απο το πισι και φευγει. Κλεινει τα φωτα. Δίπλα μου, μυρμήγκια μαζεύουν το κουφαράκι μιας κατσαρίδας. Μια μυρωδιά... μπέικον διαπερνά τη μύτη μου. Μάλλον το παραδοσιακόν έχει κέφια 4 το πρωί. Απόλυτη ησυχία πλανάται. Ενας υπόκωφος ήχος τζίτζικα ή τριζονιού διαπερνά τη νύχτα. Ζέστη.
Βρίσκομαι εδώ γιατί και πάλι δεν αντιστάθηκα στη λαιμαργία μου. Έφαγα μια κρέπα που μέσα είχε της παναγιάς τα μάτια , στις 12:30 τη νυχτα. 1 κοιμήθηκα. Ξύπνησα 3 μεσα στην παραζαλη και καταβροχθησα ανευ συνειδησεως 3 ποτηρες νερό. Λογικό ειναι να ειμαι εδω τωρα, αν και τεινει να μου περασει.
Περνω τα δακτυλα μου πανω από το κόντρα ξυρισμένο (η αλήθεια ειναι οτι το φχαριστιεμαι) άνω χείλος μου και νοιώθω μια απαράμιλη φρεσκάδα , αθωότητα και δροσιά. Έτσι ηταν μεχρι και προπερσι; Ή ακόμα πιο μαλακό, με μια μαλακότητα που έχασε οριστικά από τοτε που απέκτησε ντρίχες; Ένας θεός ξέρει. Απορία που την εχω ξημερωματιάτικα.
Παίρνω στα στα χέρια μου και μαδάω μια μαργαριτούλα. Ποτέ δε θυμόμουν πώς γίνεται κάτι τοσο απλό όπως το "μ' αγαπαει- δε μ'αγαπαει". Γούστο έχει τελικά, γελαω μονος, ισως και να μου περασει το στομαχι οταν μαδησω και την τελευταια μαργαριτα.
Δε βαριεσαι.
Τωρα πλεον ειμαι μονος. Εντελως. Οι άλλοι ροχαλίζουν. Κλείνω το τελευταίο φως, απόλυτη συσκότιση. Φτιαχνω την τιραντα του ιδιοτροπου φανελακιου μου.
Αύριο η εθνική ελλάδος καλείται να μη διασυρθεί και πιστεύω πως δε θα. Κατά τη γνώμη μου μια ισοπαλία ή μια ηττα με 2-1 είναι υποφερτα αποτελέσματα. Καλή μπάλα δεν έχω δει από κανέναν. Μόνο από την uber alles Βόρεια Κορέα που έπαιξε στα ισια τη βραζιλία κι έχασε 2-1, μια γερμανία που εχωσε τεσσάρα στην ανάπηρη αυστραλία και μια ουρουγουάη που εχωσε τριάρα στην επίσης ανάπηρη Ν. Αφρική. Νταξ , εκπλήξεις υπάρχουν, το φχαριστήθηκα που βρεθήκαμε στην ιδια βαθμολογική θέση με την Ισπανία για παράδειγμα.
Αυταα.
Αύριο τελευταίο μάθημα, τελειώνουμε και τρελαινόμαστε. Εγώ , όχι ακριβώς. Με τοσο υπνο που εχω ριξει , καλα θα κανω να γραψω και να γυρισω σπιτι να κοιμηθω , δε θεωρω τον 3ωρο βραδινο ύπνο ικανό ούτε για βρούβες.
Δεν πρόκειται να δημοσιοποιήσω τι μουσική ακούω ενώ γράφω. Θα χάσω και τους 17 μόνιμους αναγνώστες και θα με πάρουν αύριο πρωί με ζουρλομανδύα.
Για να προφυλάξω την υστεροφημία μου , αυτοφυγαδεύομαι και πάω να κοιμηθώ, ή να προσπαθήσω να.
Νυχτααα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Έχει αλλάξει τελείως ο τρόπος γραφής σου. :P
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ'αρέσει αν και ιδιότροπος. ;)
Aπλά έτσι μου βγαίνει. Ο καταγγελτικός τόνος μου φαίνεται βαρετός , όπως και οι αστεϊσμοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάζω αυτά που γράφω και γελάω μονος μου με το πόσο διαφορετικό στυλ γραφής αρχισε να με εκφράζει μετά από κάποιους μήνες.
Βλαμμένος;
Δε νομίζω!
Όχι. Απλά η ελευθερία της σκέψης σου, και το ότι μεταφέρεις πραγματικά ότι σου περνάει από το μυαλό με τέτοια άνεση και παιχνίδι με τις λέξεις, μου φαίνεται απλά εκπληκτικό. Το μόνο που μπορώ να πω, είναι συνέχισε έτσι. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφεις...ανάλαφρα
ΑπάντησηΔιαγραφή