Χαλαρότητα και ξάπλα , πλάκα έχει. Σα μια συνεχιζόμενη Κυριακή , γλυκειά διάρκεια. Μετά πάλι στα ίδια , προσευχόμενοι να περάσουν γρήγορα οι μέρες , να έρθει η επόμενη αργία , να φεύγει η ζωή· ετσι, χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Την ίδια στιγμή που άλλοι συνάνθρωποί μας παρακαλούν και προσεύχονται για ένα λεπτό ζωής περισσότερο.
Τι παράξενοι που είμαστε εμείς οι άνθρωποι.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
...
ΑπάντησηΔιαγραφή