Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009

Περήφανος για τη χώρα μου ; Ναι λολ.

Δε ζηλεύουν την Ελλάδα οι ξένοι. Αντιθέτως, μάλλον την αποφεύγουν. Και προσωπικά αισθάνομαι ντροπή για τη χώρα μου, ειδικά τα τελευταία 2-3 χρόνια. Έχουμε γίνει γελοίοι. Και προαπντώς, δεν ξερω για σας, εμένα πάντως δε με κάνει περήφανο , ούτε το ξεπούλημα της χώρας μας , ούτε οι κυβερνήσεις μας. Πιο πρόσφατη απόδειξη γι' αυτό; Και οι δυο τελευταιοι πρωθυπουργοί κάνουν το σκυλάκι των Βρυξελλών. Δε χαράζουν δική τους πορεία. Ακούν τι τους λέει ο αρχηγούλης αλμούνια , λακορούνια δεν ξερω τι και το ακολουθούν. Ακόμα κι αν αυτό συνεπάγεται με περισσότερη ελληνική φτώχεια.

Εξωτερική πολιτική έχουμε; Έχουμε διπλωματία ώστε να προσελκύσουμε συμμάχους; Δε βλέπω κάτι τέτοιο, αντιθέτως βλέπω μια εχθρικότητα προς όλους μας τους γείτονες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Μακεδονική Δημοκρατία στο βορρά. Την είχαμε μαριονέτα μας, όλα ελεγχόταν από Έλληνες, μια μαγκια να μας κανανε και την επόμενη είχαν 60% ανεργία. Το εκμεταλλευτήκαμε; ΌΧΙ. Κάναμε σαν τα δωδεκάχρονα που παλιμπαιδίζουν κι αντί να αστράψουν μια στο μπέμπη που τους ενοχλεί να το βουλώσει, κάθονται και τον συνορίζονται. Εγώ βλέπω πάντως την τουρκία που ανεκαθεν ειχε εχθρες με βουλγαριες , μακεδονιες κι αλβανίες , να τις προσεγγίζει, βλέποντας το ελλαδιστάν να κυβερνάται από ζωντόβολα νεοέλληνες που είναι κλεισμένοι στο προγονόπληκτο καβούκι τους.

Ισότητα κοινωνική βλέπετε καμία; Εγώ βλέπω μια πλουτοκρατία των λίγων να κυβερνά τους πολλούς, χωρίς καμία αξιοκρατία. Βλέπω βιομήχανους , μεγαλοεπιχειρηματίες και λοιπούς να τρώγονται για το ποιος θα μασήσει πρώτος , ποιος θα έχει τους πιο πολλούς ημετέρους στην κυβέρνηση κοκ.

Παιδεία, βλέπετε κάτι; Μόνο ένα σχολείο καταπιεστικό, βάναυσο, μουντό και βαρετό βλέπω εγώ, με μια ομάδα χούλιγκανς να κλείνει πανεπιστήμια με το έτσι θελω.

Αθλητισμό; Και πάλι τίποτα. Αν εξαιρέσουμε τις δυο εθνικές , μπάσκετ και ποδοσφαίρου , τα εγχώρια (ειδικά στο ποδόσφαιρο) είναι για πέταμα. Βάρβαρα, νεοελληνικά , ηλίθια και φανφαρόνικα.
Και τώρα, έχουμε μια κρίση που μας μαστίζει , κι αντί να βρούμε λύσεις, κόβουμε το δώρο του εργαζόμενου στο δήμο, αλλά τον άλλον που δεν ξερει τι έχει, αφορολόγητο τον αφήνουμε. Πώς περιμένουν προκοπή έτσι;

Ο μόνος τομέας στον οποίο δίδεται προσοχή είναι η άμυνα κατά των κακών τούρκων , κακων αλβανων, κακων "σκοπιανων" , κακών βουλγάρων και δεν ξέρω τι αλλο. Λες και είναι πιθανό να αλλάξουν σύνορα εν ετει 2010, ή έστω να γίνει πόλεμος.

Κοινώς, έχω σιχαθεί την όλη κατάσταση. Παραμένει όνειρό μου , ίσως άπιαστο, να κυβερνήσω κάποτε αυτόν τον τόπο, αδιάφθορος και ανυπάκουος στα λόμπυ, τους τραπεζίτες και τα κεφάλαια. Η αν δεν είμαι εγώ , να είναι κάποιος άλλος , κάποιος που θα πετάξει έξω αυτό το μαύρο κι άραχνο μέλλον που πλησιάζει γοργά.


Μπριζόλα.

2 σχόλια:

  1. Συμφώνω πάνω κάτω, ότι η κατάσταση μας είναι δραματική.. Αλλά δεν το βρίσκω σωστό να κατακρίνουμε τα πάντα και τα άπαντα των κυβερνήσεων! Γιατί αν δεν έχουμε εμπιστοσύνη εμείς στον εαυτό μας, ποιοι θα έχουν; Γιατί να μην πούμε, ότι ναι, θα μπορέσουμε να βγούμε από την κρίση και να πούμε "εεε τώρα με αυτόν τον ηλίθιο σιγά να μην βγούμε ποτέ..."... Λίγη αισιοδοξία χρειαζόμαστε και πίστη στον εαυτό μας.

    Ο καθένας μας θέλει να κυβερνήσει για να τα κάνει όλα καλά, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει. Δυστυχώς θα βγαίνουν αυτοί που πρέπει ή αυτοί που η χαζή μάζα θέλει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Την εμπιστοσύνη μου την έχω χάσει προ πολλού. Λυπάμαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή