13 5 13 7

Δεν ξέρω καλά καλά τι είσαι, ποια είσαι, ούτε ένας μήνας από τότε που έμαθα πως υπάρχεις.
Δεν ξέρω αν , αν απλά είμαι μέρος της επανάστασής σου, ένα κομμάτι κρέας, ένα μέσο, μια θυσία.

Δεν ξέρω πού πάει όλο αυτό.

Ξέρω όμως πως μου έμαθες άθελά σου, με την παρουσία σου και μόνο, μια λέξη που χρόνια τώρα έλειπε από το λεξιλόγιό μου, μια λέξη που  ό,τι κι αν γίνει, θα με βαραίνει με χρέος και φειδώ.

Σεβασμός , το περίτρανο όνομά της.

Και μακάρι να μπορούσα να σε ευχαριστήσω μονάχα γι' αυτό , για τίποτα άλλο πέρα από τις δεκάδες μαρμαρυγές που μου έρχονται αβίαστα κάθε φορά που εξερευνώ μια πτυχή σου, κάθε φορά που αισθάνομαι την καρδιά σου να σφυροκοπά στο στήθος μου, συναίσθημα αβάπτιστο κι αυτό.

Το πρώτο μου ερώτημα , πριν δυο βδομάδες και δυο μέρες· πού ήσουν τόσο καιρό;

Αυτό που δεν περίμενα ποτέ πως θα καταφέρω να βρω.

Μια παλαμη στην καρδιά και δυο δάκτυλα στα χείλη.

Ένας εμετός σκέψεις, αισθήσεις· από 'μένα;  Θεέ, τόσες συμπτώσεις, ποιος να 'ξερε.


qwertyuiop2






Εκείνα τα αφοπλιστικά Μάτια.
Καληνύχτα τους.  :)