Συνέχεια.

Αν κάνεις σκρολ λίγο κάτω θα δεις το λόγο για τον οποίο γράφεται η ανάρτηση. Βαριέμαι να σου εξηγώ ξανά.

Replay.

Παρίσι: Μια πολή με πρόσωπο. Αρχιτεκτονική πανταχού παρούσα και επιβλητική , άριστη ρυμοτομία , γραφικοί δρόμοι , γέφυρες και ο Σηκουάνας να προσδίδει μια όμορφη αίσθηση στο τοπίο. Από το περιβάλλον δε μου πολυάρεσε η μούντα. Ένα απέραντο γκρι πράγμα, Παναγία μου. Επισκεφθήκαμε ό,τι πιο βασικό θα μπορούσαμε να επισκεφθούμε. Παναγία των παρισίων , αψίδα του θριάμβου, ηλύσια πεδία, βερσαλλίες , λούβρο, πύργος του άηφελ, μονμάρτη. Ήταν όλα τους όμορφα κι επιβλητικά , εμένα προσωπικά τη μεγαλύτερη εντύπωση μου την έκανε το λούβρο και η παναγία των παρισίων. Το λούβρο γιατί είναι ένα τερατούργημα που περιέχει μερικά από τα καλύτερα έργα τέχνης που έχει δη,ιουργήσει η ανθρωπότητα στο παρελθόν , η παναγία των παρισίων λόγω της εξαίρετης εξωτερικής διακόσμησής της και του χαρακτήρα του σημείου στο οποίο βρίσκεται. Καθώς δεν είχα ξαναμπεί σε τέτοιου είδους ναό ένοιωσα περίεργα και όμορφα ταυτόχρονα.
Ως πόλη γενικότερα θα θυμάμαι το παρίσι ως καθαρό, εντυπωσιακό, όμορφο, προϊόν ευρείας κατανάλωσης.


Σούμα: Υπέροχη εκδρομή , θα μπορούσε να είναι ωραιότερη αν είχε καλύτερο κλίμα εκεί πάνω και δεν πάθαινα ψύξη από τη δεύτερη μέρα. Το πρόγραμμα μπορούσε επίσης να είναι ελαφρώς καλύτερα διαρθρωμένο , μπορώ έτσι πρόχειρα να μετρήσω τουλάχιστον 5-6 ώρες χαμένες. Άλλαξε την άποψή μου για την "καθαγιασμένη" και "εξευγενισμένη" δύση και με βοήθησε να καταλάβω πως κάθε τόπος έχει τις χάρες του. Διδάχτηκα επίσης ένα διαφορετικό τρόπο να διαρθρώνει κανείς τη μέρα , αλλά και τη ζωή του, παρατηρώντας τους Γάλλους όσο προλάβαινα σε μια βδομάδα. Έχω , τέλος, να παρατηρήσω ότι η διαφορά μεταξύ γάλλων κεντρικής γαλλίας και παρισιού είναι τουλάχιστον αισθητή.

Σπέρα.