I iperoxi molivo8iki anevasmeni fwto apo kin.
Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011
Συνέχεια.
Αν κάνεις σκρολ λίγο κάτω θα δεις το λόγο για τον οποίο γράφεται η ανάρτηση. Βαριέμαι να σου εξηγώ ξανά.
Replay.
Παρίσι: Μια πολή με πρόσωπο. Αρχιτεκτονική πανταχού παρούσα και επιβλητική , άριστη ρυμοτομία , γραφικοί δρόμοι , γέφυρες και ο Σηκουάνας να προσδίδει μια όμορφη αίσθηση στο τοπίο. Από το περιβάλλον δε μου πολυάρεσε η μούντα. Ένα απέραντο γκρι πράγμα, Παναγία μου. Επισκεφθήκαμε ό,τι πιο βασικό θα μπορούσαμε να επισκεφθούμε. Παναγία των παρισίων , αψίδα του θριάμβου, ηλύσια πεδία, βερσαλλίες , λούβρο, πύργος του άηφελ, μονμάρτη. Ήταν όλα τους όμορφα κι επιβλητικά , εμένα προσωπικά τη μεγαλύτερη εντύπωση μου την έκανε το λούβρο και η παναγία των παρισίων. Το λούβρο γιατί είναι ένα τερατούργημα που περιέχει μερικά από τα καλύτερα έργα τέχνης που έχει δη,ιουργήσει η ανθρωπότητα στο παρελθόν , η παναγία των παρισίων λόγω της εξαίρετης εξωτερικής διακόσμησής της και του χαρακτήρα του σημείου στο οποίο βρίσκεται. Καθώς δεν είχα ξαναμπεί σε τέτοιου είδους ναό ένοιωσα περίεργα και όμορφα ταυτόχρονα.
Ως πόλη γενικότερα θα θυμάμαι το παρίσι ως καθαρό, εντυπωσιακό, όμορφο, προϊόν ευρείας κατανάλωσης.
Σούμα: Υπέροχη εκδρομή , θα μπορούσε να είναι ωραιότερη αν είχε καλύτερο κλίμα εκεί πάνω και δεν πάθαινα ψύξη από τη δεύτερη μέρα. Το πρόγραμμα μπορούσε επίσης να είναι ελαφρώς καλύτερα διαρθρωμένο , μπορώ έτσι πρόχειρα να μετρήσω τουλάχιστον 5-6 ώρες χαμένες. Άλλαξε την άποψή μου για την "καθαγιασμένη" και "εξευγενισμένη" δύση και με βοήθησε να καταλάβω πως κάθε τόπος έχει τις χάρες του. Διδάχτηκα επίσης ένα διαφορετικό τρόπο να διαρθρώνει κανείς τη μέρα , αλλά και τη ζωή του, παρατηρώντας τους Γάλλους όσο προλάβαινα σε μια βδομάδα. Έχω , τέλος, να παρατηρήσω ότι η διαφορά μεταξύ γάλλων κεντρικής γαλλίας και παρισιού είναι τουλάχιστον αισθητή.
Σπέρα.
Replay.
Παρίσι: Μια πολή με πρόσωπο. Αρχιτεκτονική πανταχού παρούσα και επιβλητική , άριστη ρυμοτομία , γραφικοί δρόμοι , γέφυρες και ο Σηκουάνας να προσδίδει μια όμορφη αίσθηση στο τοπίο. Από το περιβάλλον δε μου πολυάρεσε η μούντα. Ένα απέραντο γκρι πράγμα, Παναγία μου. Επισκεφθήκαμε ό,τι πιο βασικό θα μπορούσαμε να επισκεφθούμε. Παναγία των παρισίων , αψίδα του θριάμβου, ηλύσια πεδία, βερσαλλίες , λούβρο, πύργος του άηφελ, μονμάρτη. Ήταν όλα τους όμορφα κι επιβλητικά , εμένα προσωπικά τη μεγαλύτερη εντύπωση μου την έκανε το λούβρο και η παναγία των παρισίων. Το λούβρο γιατί είναι ένα τερατούργημα που περιέχει μερικά από τα καλύτερα έργα τέχνης που έχει δη,ιουργήσει η ανθρωπότητα στο παρελθόν , η παναγία των παρισίων λόγω της εξαίρετης εξωτερικής διακόσμησής της και του χαρακτήρα του σημείου στο οποίο βρίσκεται. Καθώς δεν είχα ξαναμπεί σε τέτοιου είδους ναό ένοιωσα περίεργα και όμορφα ταυτόχρονα.
Ως πόλη γενικότερα θα θυμάμαι το παρίσι ως καθαρό, εντυπωσιακό, όμορφο, προϊόν ευρείας κατανάλωσης.
Σούμα: Υπέροχη εκδρομή , θα μπορούσε να είναι ωραιότερη αν είχε καλύτερο κλίμα εκεί πάνω και δεν πάθαινα ψύξη από τη δεύτερη μέρα. Το πρόγραμμα μπορούσε επίσης να είναι ελαφρώς καλύτερα διαρθρωμένο , μπορώ έτσι πρόχειρα να μετρήσω τουλάχιστον 5-6 ώρες χαμένες. Άλλαξε την άποψή μου για την "καθαγιασμένη" και "εξευγενισμένη" δύση και με βοήθησε να καταλάβω πως κάθε τόπος έχει τις χάρες του. Διδάχτηκα επίσης ένα διαφορετικό τρόπο να διαρθρώνει κανείς τη μέρα , αλλά και τη ζωή του, παρατηρώντας τους Γάλλους όσο προλάβαινα σε μια βδομάδα. Έχω , τέλος, να παρατηρήσω ότι η διαφορά μεταξύ γάλλων κεντρικής γαλλίας και παρισιού είναι τουλάχιστον αισθητή.
Σπέρα.
Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011
Various Variety
Φτιάχνω αυτή την ανάρτηση για να σου εκφράσω τα βαθύτερα , εντονότερα και πιο ανείπωτα συναισθήματα που μπορώ. Θέλω να σε κάνω να αισθανθείς τη θέρμη της ψυχής μου , να διαβάσεις ό,τι πιο κρυφό σου κρατάω και δε μπορώ να σου πω κατ' ιδίαν. Με την έκφραση αυτών των συναισθημάτων θα έχεις πλέον παντοτινά στην κατοχή σου ένα κομμάτι μου, καλά φυλαμμένο ως τώρα, έτοιμο προς παράδοση , προκειμένου να νοιώσεις αυτό το μείγμα ....
ΜΠΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ.
Έτυχε , λοιπόν, φίλε αναγνώστη, να βρεθώ σε ένα εκπαιδευτικό ταξίδι στην ξακουστή και βαρβάτη Γαλλία (φραγκιά που 'λεγε κι ο παππούς μου). Στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού συνέβησαν αρκετά πράματα που άλλαξαν δια παντός τη φιλοσοφία και την αντίληψή μου για κάτι που είχα μυθοποιήσει· την εξευγενισμένη Δύση! Μια και το μυαλό μου λειτουργεί με κατηγοριοποίηση και μεθοδικότητα , λυπάμαι , αλλά δε θα αποφύγετε τις λίστες ούτε εδώ!
Γαλλικό αεροδρόμιο:
Πεντακάθαρο, άρτια οργανωμένο, γρήγορο, γιγάντιο και μονόγλωσσο. Εντυπωσιάστηκα.
Γαλλικοί δρόμοι:
Χάρμα. Έντονο χρώμα, καθαροί, ευθείς, πλατείς, ομαλοί, άριστα οργανωμένοι και εξοπλισμένοι.
Γαλλικη ενδοχώρα:
Μούντα , μονότονο τοπίο γεμάτο νερά , απέραντες πεδιάδες, δάση φυλλοβόλων δέντρων και άφθονο γρασίδι. Αν δεν μου έκανε φοβερή εντύπωση η ολοκληρωτική διαφορά με το αντίστοιχο της Ελλάδας , θα έπληττα φριχτά.
Bourges:
Πόλη 80.000 κατοίκων , όχι κάτι το ιδιαίτερο, όχι κάτι άσχημο. Όμορφη αρχιτεκτονική, κρύος κόσμος, κρύα ατμόσφαιρα , υπέροχος καθεδρικός ναός , ρυμοτομημένη και πράσινη, με φοβερό πάρκο και ιστορικό κέντρο. Θα θυμάμαι τα 369 σκαλιά για πολύ καιρό.
Lycee Jacques Coeur:
Το σχολείο που επισκεφθήκαμε στη Μπουρζ. Στεγασμένο σε ένα απίστευτο μεσαιωνικό κτήριο, με ένα απίστευτο προαύλιο γεμάτο πράσινο, γήπεδα και επίπεδο αδειανό χώρο. Ένοιωσα μειονεκτικά. Άψογες αίθουσες χημείας, βιολογίας, πληροφορικής και μικροβιολογίας (!). Καθηγητές κρύοι, αλλά γλυκείς , στυλάτοι και φιλόξενοι. Οι μαθητές... Χμ. Κάποιοι ενδιαφέροντες , κάποιοι για ξύλο, κάποιοι απλά αδιάφοροι. Δεν είχαμε την επικοινωνία που θα έπρεπε να έχουμε , ούτε στο ελάχιστο. Γι' αυτό ευθύνεται και η ελλειπής υλοποίηση του προγράμματος e-twinning και η άγνοια αγγλικών που χαρακτήριζε τους περισσότερους από τους μαθητές εκεί.
Ξενοδοχείο #1 :
Καλύτερο από το μέσο ελληνικό που έχω επισκεφθεί, εντελώς παρακμιακή εξωτερική όψη. 2 τουαλέτες, η μία με λεκάνη και η άλλη με ντουζιέρα και νιπτήρα. Χμφ?
Προάστια παρισιού: Γκρίζα , άσχημα σαν το κέντρο της αθήνας. Ανυπαρξία μπαλκονιών, πολύ γκρι, επαναλαμβάνω.
Παρίσι:
Βλέπε επόμενη ανάρτηση.
Ξενοδοχείο #2.
Καλύτερο από το πρώτο όσον αφορά εμφάνιση , ευρυχωρία και στυλ , κατά τ' άλλα, σχεδόν πανομοιότυπο.
Γάλλοι:
Συμπαθείς κι ευγενείς ως επί το πλείστον , πιο κρύοι από όσο τους περίμενα, συμπαθώ πάρα πολύ την υπόληψη στην οποία έχουν την επανάσταση του 1789, αντιπαθώ τις τιμές τους και μερος της νοοτροπίας τους.
Γλώσσα:
Μια αηδία σκέτη , μιλάνε σα μαλακομπουκωμένα και συγχέουν μεταξύ τους τις λέξεις. Παρά την φριχτή ομοιότητά τους με το συνδυασμό αγγλικών-γερμανικών-αρχαίων ελληνικών-λατινικών, είναι η μόνη γλώσσα εξ αυτών και μερικών άλλων που δε μπορώ να καταλάβω Απολύτως Τίποτε. Εκνευρίζομαι απίστευτα να λένε ενα μακρυναρι όπως το chatellerault Σατελερώ.
Συνέχεια στην επόμενη ανάρτηση.
Παρίσι , γενικότερες εντυπώσεις , σούμα.
Ογεβουαγ!
ΜΠΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ.
Έτυχε , λοιπόν, φίλε αναγνώστη, να βρεθώ σε ένα εκπαιδευτικό ταξίδι στην ξακουστή και βαρβάτη Γαλλία (φραγκιά που 'λεγε κι ο παππούς μου). Στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού συνέβησαν αρκετά πράματα που άλλαξαν δια παντός τη φιλοσοφία και την αντίληψή μου για κάτι που είχα μυθοποιήσει· την εξευγενισμένη Δύση! Μια και το μυαλό μου λειτουργεί με κατηγοριοποίηση και μεθοδικότητα , λυπάμαι , αλλά δε θα αποφύγετε τις λίστες ούτε εδώ!
Γαλλικό αεροδρόμιο:
Πεντακάθαρο, άρτια οργανωμένο, γρήγορο, γιγάντιο και μονόγλωσσο. Εντυπωσιάστηκα.
Γαλλικοί δρόμοι:
Χάρμα. Έντονο χρώμα, καθαροί, ευθείς, πλατείς, ομαλοί, άριστα οργανωμένοι και εξοπλισμένοι.
Γαλλικη ενδοχώρα:
Μούντα , μονότονο τοπίο γεμάτο νερά , απέραντες πεδιάδες, δάση φυλλοβόλων δέντρων και άφθονο γρασίδι. Αν δεν μου έκανε φοβερή εντύπωση η ολοκληρωτική διαφορά με το αντίστοιχο της Ελλάδας , θα έπληττα φριχτά.
Bourges:
Πόλη 80.000 κατοίκων , όχι κάτι το ιδιαίτερο, όχι κάτι άσχημο. Όμορφη αρχιτεκτονική, κρύος κόσμος, κρύα ατμόσφαιρα , υπέροχος καθεδρικός ναός , ρυμοτομημένη και πράσινη, με φοβερό πάρκο και ιστορικό κέντρο. Θα θυμάμαι τα 369 σκαλιά για πολύ καιρό.
Lycee Jacques Coeur:
Το σχολείο που επισκεφθήκαμε στη Μπουρζ. Στεγασμένο σε ένα απίστευτο μεσαιωνικό κτήριο, με ένα απίστευτο προαύλιο γεμάτο πράσινο, γήπεδα και επίπεδο αδειανό χώρο. Ένοιωσα μειονεκτικά. Άψογες αίθουσες χημείας, βιολογίας, πληροφορικής και μικροβιολογίας (!). Καθηγητές κρύοι, αλλά γλυκείς , στυλάτοι και φιλόξενοι. Οι μαθητές... Χμ. Κάποιοι ενδιαφέροντες , κάποιοι για ξύλο, κάποιοι απλά αδιάφοροι. Δεν είχαμε την επικοινωνία που θα έπρεπε να έχουμε , ούτε στο ελάχιστο. Γι' αυτό ευθύνεται και η ελλειπής υλοποίηση του προγράμματος e-twinning και η άγνοια αγγλικών που χαρακτήριζε τους περισσότερους από τους μαθητές εκεί.
Ξενοδοχείο #1 :
Καλύτερο από το μέσο ελληνικό που έχω επισκεφθεί, εντελώς παρακμιακή εξωτερική όψη. 2 τουαλέτες, η μία με λεκάνη και η άλλη με ντουζιέρα και νιπτήρα. Χμφ?
Προάστια παρισιού: Γκρίζα , άσχημα σαν το κέντρο της αθήνας. Ανυπαρξία μπαλκονιών, πολύ γκρι, επαναλαμβάνω.
Παρίσι:
Βλέπε επόμενη ανάρτηση.
Ξενοδοχείο #2.
Καλύτερο από το πρώτο όσον αφορά εμφάνιση , ευρυχωρία και στυλ , κατά τ' άλλα, σχεδόν πανομοιότυπο.
Γάλλοι:
Συμπαθείς κι ευγενείς ως επί το πλείστον , πιο κρύοι από όσο τους περίμενα, συμπαθώ πάρα πολύ την υπόληψη στην οποία έχουν την επανάσταση του 1789, αντιπαθώ τις τιμές τους και μερος της νοοτροπίας τους.
Γλώσσα:
Μια αηδία σκέτη , μιλάνε σα μαλακομπουκωμένα και συγχέουν μεταξύ τους τις λέξεις. Παρά την φριχτή ομοιότητά τους με το συνδυασμό αγγλικών-γερμανικών-αρχαίων ελληνικών-λατινικών, είναι η μόνη γλώσσα εξ αυτών και μερικών άλλων που δε μπορώ να καταλάβω Απολύτως Τίποτε. Εκνευρίζομαι απίστευτα να λένε ενα μακρυναρι όπως το chatellerault Σατελερώ.
Συνέχεια στην επόμενη ανάρτηση.
Παρίσι , γενικότερες εντυπώσεις , σούμα.
Ογεβουαγ!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)